In de plooi

Voor wie het eerste seizoen gemist heeft: een korte uitleg van het spel. De verraders  laat zich het best omschrijven als een kruising tussen Wie is de Mol? het computerspel Among us en het kaartspel Weerwolven. Achttien deelnemers spelen overdag een spel om zilverstenen te verdienen, onder hen zijn drie Verraders, de overige deelnemers zijn Getrouwen. De Verraders willen, in tegenstelling tot de Mol in Wie is de Mol? óók geld verdienen, om deze aan het eind van het programma zelf te kunnen houden. De Verraders kennen elkaar, maar zijn niet bekend voor de Getrouwen. Aan het einde van aflevering 1 wordt (ook voor de kijker) aan de Ronde Tafel bekendgemaakt wie de drie Verraders zijn. Ook zijzelf weten tot dan niet dat zij de rol van Verrader zullen gaan spelen.

Aan de Ronde Tafel vindt elke avond een fascinerend, psychologisch steekspel plaats. Het is een bijeenkomst van een uur waarin wordt vergaderd over de mogelijke Verraders. Na dit uur wordt er gestemd en moet diegene met de meeste stemmen, die het meest verdacht wordt een Verrader te zijn, naar huis gestemd. Aan de Verraders dus de schone taak

om de verdenkingen te pareren (met hulp van de overige Verraders, indien mogelijk) zonder te veel op te vallen. Te veel praten is wellicht opvallend, te weinig ook. Maar dat is niet alles: het spel gaat dag en nacht door. Elke nacht komen de drie Verraders bij elkaar om de tactiek te bespreken, de Ronde Tafel te evalueren én een Getrouwe te vermoorden. Deze deelnemer ontvangt in het holst van de nacht een brief, moet naar huis en verschijnt de volgende ochtend dus niet aan het ontbijt. Dat levert goeie televisie op: de Getrouwen zijn blij verrast als er een kandidaat wél binnenkomt, de Verraders moeten hun gezicht in de plooi houden, mooi acteerspel tonen en verbazing veinzen. Op die manier zien we als kijker elke aflevering twee kandidaten vertrekken: één bij de Ronde Tafel en één die ’s nachts is vermoord.

Lees verder in VARAgids 13 vanaf bladzijde 22.