Homeland S06: wraakacties, nepnieuws en samenzweringen

Let op! Dit artikel bevat spoilers.

‘Dit is pure wraak’, aldus voormalig CIA-agent Carrie Mathison (Claire Danes). In de zinderende slotaflevering van het zesde seizoen van Homeland constateert de ziedende protagonist dat de onlangs aangetreden president Eliszabeth Keane (Elizabeth Marvel) is verworden tot een Amerikaanse Jozef Stalin. Keane – wier leven dit seizoen voortdurend werd bedreigd – begint na een ruime maand in het Witte Huis aan een grote schoonmaak: alle ambtenaren en diplomaten die betrokken waren bij een samenzwering tegen haar, worden opgesloten, zonder echt substantieel bewijs. Waarmee weer eens wordt bewezen hoezeer politiek corrumpeert.

De standvastige en idealistische Keane wordt na een reeks tegenslagen net zo rancuneus als haar grootste vijand: populist en fascist Brett O’Keefe (Jake Webber in topvorm). O’Keefe heeft zijn eigen – door de overheid gesponsorde – televisieprogramma waar hij de (dan nog) aankomende president voortdurend in een kwaad daglicht zet. O’Keefe’s bedrijf produceert bovenal voortdurend nepnieuws over Keane – en allerlei aan haar gerelateerde zaken. Zijn handlanger is CIA-prominent Dar Adal (F. Murray Abraham), een nestor die al sinds het eerste seizoen lak heeft aan regels en procedures. Hij is niets meer dan een machtswellustige wolf.

Zo werd het zesde seizoen van Homeland toch (nog) memorabel en spannend. Veel kijkers – getuige teleurstellende berichten op Twitter – haakten na enkele afleveringen af. Er zat weinig schot in de verhaallijn, en de kijker werd misleid door allerlei red herrings: een zogenaamde zelfmoordaanslag in New York, Carrie’s nieuwe woonplaats, was slechts een korte zijweg. Na de vijfde aflevering werd al snel duidelijk dat de vijand zich ditmaal niet bevindt in moskeeën (in Pakistan en Afghanistan), maar juist in het Amerikaanse overheidsapparaat. Dát maakt de afleveringen die daarop volgden intens en spannend.

Dan zien we uiteindelijk twee sterke vrouwen: Carrie en de president. Carrie – die optreedt als Keane’s adviseur – is in de slotaflevering nog even vastberaden als tevoren. President Keane is dankzij een aanslag op haar leven getransformeerd tot een defaitist. Ze heeft al haar idealen verruild voor rechts-conservatieve daden. Haar fictieve presidentschap belicht hiermee (enigszins) hoe het eruit had gezien als Hillary Clinton president was: ook dan was het weer niet goed. Net zoals het – in de ogen van veel Amerikanen – nu ook niet goed is, en nooit goed is. Dat is derhalve de boodschap van Homeland: wat gaan we doen aan de polarisatie? Maken we schoon schip? Of zijn we vergevingsgezind?