Homecoming S01E01-04: zet de kijker flink aan het werk

Bij hoorspelen is geluid alles. Dat is uiteraard een open deur. Maar in de tv-serie Homecoming - naar de gelijknamige podcast uit 2016 van Micah Bloomberg en Eli Horowitz met Catherine Keener, David Schwimmer en Oscar Isaac - is geluid nog steeds heel bepalend.

De allereerste scène begint onschuldig genoeg: Heidi Bergman (Julia Roberts), een maatschappelijk werkster, verwelkomt soldaat Walter Cruz (Stephan James, Olympisch hardloopkampioen Jesse Owens in Race) bij het Homecoming-project, een programma dat voor soldaten de transitie naar het gewone, burgerlijke leven wat soepeler moet laten verlopen. Maar de veel te opgewekte muziek – denk de ‘rustgevende’ muzak in de psychiatrische inrichting in One Flew Over the Cuckoo’s Nest - van aanstormend talent Komeil S. Hosseini (The Favourite) maakt je als kijker direct extra waakzaam. Wat is hier nou werkelijk aan de hand? Het is een gevoel dat wordt gedeeld door Shrier (Jeremy Allen White), een collega-soldaat van Walter Cruz. Want hoe weten ze dat ze daadwerkelijk in Florida zitten? Vanwege de palmbomen en de ananas? Alleen omdat dat hen is gezegd?

Bloomberg en Horowitz – voor de tv-serie bijgestaan door Sam Esmail, showrunner van Mr. Robot , waar je ook niet alles klakkeloos moest geloven - spelen behendig in op dit gevoel van desoriëntatie en onbehagen. Direct na die eerste introductiescène gaat het beeld van widescreen naar vierkant (in de podcast werd gewerkt met geluidssignalen) en bevinden we ons plotseling in een smoezelig havencafeetje waar Heidi bestellingen opneemt. Het lijkt een sprong terug in de tijd, tot Heidi wordt aangesproken door een overheidsambtenaar (Shea Whigham, First Man , derde seizoen van Fargo ) die wil weten wat er vijf jaar geleden precies met het inmiddels opgedoekte Homecoming-project is gebeurd.

De makers van de podcast haalden hun eerste inspiratie voor Homecoming weer uit een oud hoorspel uit 1943: Sorry, Wrong Number van Lucille Fletcher, dat door Orson Welles – die vijf jaar eerder radioluisteraars de stuipen op het lijf had gejaagd met War of the Worlds – ‘het beste radioscript ooit’ zou zijn genoemd. Dat hoorspel was zowel een geslaagde Hitchcockiaanse thriller als een vernuftig psychologisch portret. Na dertig minuten wist je alles wat je moest weten over de steeds hysterischer wordende en aan bed gekluisterde Mevrouw Stevenson (Agnes Moorehead, Samantha’s moeder uit Bewitched), die per ongeluk over de telefoon hoort van een moordcomplot.

Vanwege het hoge mysteriegehalte van Homecoming krijgen we de eerste vier afleveringen (die van tevoren beschikbaar waren) niet echt hoogte van het Julia Roberts-karakter. Het blijft gissen hoe Heidi van een zelfverzekerde vrouw met een verantwoordelijke baan, een mooi huis en een aantrekkelijke, zij het iets te aanhankelijke Tinder-vriend (Dermot Mulroney, na My Best Friend’s Wedding en August: Osage County zijn derde samenwerking met Roberts) uiteindelijk als serveerster bij haar moeder (Sissy Spacek) in huis eindigde.  

Homecoming vraagt veel aandacht en geduld van de kijker. Maar met Bloomberg, Horowitz en Esmail zijn we in goede handen.