Hoe verloopt een Oscaruitreiking?

 

Negen maanden voor de uitreiking
Job ter Burg (editor van o.a . Zwartboek, Borgman , Brimstone en Academy-lid): ‘Academy-lid kan je worden als twee Academy-leden uit dezelfde branche, in mijn geval de editors, je voordragen met een motivatie. Je komt op de grote stapel terecht. Vervolgens vergadert de Academy en worden alle dossiers doorgenomen. Via het persbericht hoorde ik dat ik ben goedgekeurd, dus tegelijkertijd met de rest van de wereld. Daarna kreeg ik wel een officiële brief. Je hoeft niets te ondertekenen. Ze gaan er vanuit dat je weet wat de bedoeling is. Er zijn wel statuten. Als je vervolgens de contributie betaalt, kan je inloggen op het ledengedeelte van de site.’

Vijf maanden voor de uitreiking
Job Roggeveen (van studio Job, Joris & Marieke, in 2015 genomineerd voor korte animatiefilm A Single Life ): ‘We hoorden begin september dat we de Nederlandse inzending waren. Een complete verrassing. De commissie had ons gevraagd om A Single Life in te sturen. We dachten zelf dat hij te kort was. We namen het niet heel erg serieus.’

Vier maanden voor de uitreiking
Roggeveen: ‘Ik las om middernacht in mijn mail dat we op de shortlist stonden. Ik was totaal verbaasd! Ik belde naar Joris en Marieke, maar ze namen niet op. Het is echt gek om in je eentje extreem euforisch te zijn. Het is nog geen officiële nominatie, maar de Academy heeft je wel uit zo’n tachtig inzendingen gekozen. Dan zit je in de major league. De ochtend erna kwamen de eerste interviews. Toen nog bescheiden. Er werd ook aandacht aan Lucia de B. besteed. Die film stond ook op een shortlist.’

Twee maanden voor de uitreiking
Ter Burg: ‘Er zijn twee stemrondes. In de eerste mag je stemmen voor de nominaties van je eigen branche en voor die van beste film. Het mailtje kwam 30 december en ik mocht tot 8 januari stemmen. Er is geen voorselectie gemaakt. Je mag invullen wat je wil. Bij Nederlandse en Europese filmprijzen bestaat een online systeem waar je alle films kunt bekijken. Heel prettig. Maar de Academy wil dat niet. Ze stimuleren ons om films in de bios te zien bij speciale screenings. Die organiseren de filmproducenten vooral in Los Angeles, New York, Londen en San Francisco. Via publiciteitscampagnes brengen ze de films onder de aandacht van leden. Er staan allemaal advertenties in vakbladen. Los daarvan krijg je veel screeners toegestuurd van de maatschappijen. Je ziet soms drie postbodes per dag: om elf uur DHL, twaalf uur UPS een uur later FedEx. Dit jaar was rond Kerstmis gedoe over The Hateful Eight omdat de screener online was opgedoken. Een dag later kreeg ik hem ook binnen. Er staat een watermerk op en na het kijken moet je de film vernietigen. Maar uiteindelijk lekt hij toch.’

Anderhalve maand voor de uitreiking
Willeke van Ammelrooy (hoofdrolspeelster in Antonia , de film die in 1996 een Oscar won): ‘Ik wist pas later dat we waren genomineerd. Ik was in ons huis op Curaçao. Toen ik het hoorde, wilde ik het aangrijpen om de Nederlandse film te promoten. Antonia moest ook nog uitkomen in België. Ervan profiteren om een carrière in Hollywood te beginnen, hoefde ik niet meer. Ik was al 55.’

Roggeveen: ‘Het bedrijf Shorts.tv dat bioscoopreleases van korte films in de Amerikaanse bioscopen regelt, had gevraagd of we onszelf tijdens de nominaties wilden filmen. We dachten: we zijn altijd kalm, dus als we winnen, zeggen we gewoon tegen elkaar dat we het tof vinden. Maar er kwam een ontzettende ontlading. We waren keihard aan het schreeuwen. Als de lichting slecht is, zijn er maar drie nominaties. Het leek alsof hij bij drie ophield. Marieke zei: we zitten er niet bij. Maar dus toch. Meteen ging de telefoon. Er kwamen filmploegen van RTL 4 en SBS 6, we zaten die avond in DWDD. We spraken de Volkskrant, NRC Handelsblad , iedereen. Je merkt dat de Oscars een grote nieuwswaarde hebben.

Een halve maand voor de uitreiking
Ter Burg: ‘De tweede ronde begint op 12 februari. Dan mag je in alle categorieën stemmen. Op de voorwaarde dat je alles hebt gezien. Ik ga niet op alles stemmen. Ik ben niet de persoon die zich moet uitspreken over iets als het beste kostuum. Op mijn eigen vakgebied ben ik er bijna uit. Soms is het appels met peren vergelijken. Montage is vaak onzichtbaar, maar als je goed kijkt, zie je welke constructie wordt gebruikt. Ik steek er veel tijd in. Het is toch een eer dat je mag stemmen.’

Twaalf dagen voor de uitreiking
Van Ammelrooy: ‘ Antonia had een nominatie als Foreign Language- film. Dat betekent dat de prijs naar de regisseur gaat: Marleen Gorris. Zij bepaalde wie meeging. Ze koos onder anderen voor de Nederlandse producent. Hij nam zijn vrouw mee. Marleen koos niet voor mij. Dat was heel vervelend. Je bent als hoofdrolspeelster toch het gezicht van de film.’

Roggeveen: ‘We zijn eerst naar San Francisco gevlogen. Ron Diamond, een zelfstandige die voor de Academy werkt, nam ons en de andere genomineerden van Korte Animatie op sleeptouw. We kwamen bij alle grote studio’s en bedrijven binnen: Pixar, Apple, Google, Dreamworks, Disney, Sony, Columbia. Bij Lucas Film hebben we de echte R2-D2 uit Starwars gezien. Je geeft overal presentaties en praat met mensen. We hebben de baas van Pixar de hand geschud en spraken twee mensen die met Inside Out bezig waren. Je zit volledig in de internationale scene.’

Twee dagen voor de uitreiking
Van Ammelrooy: Het Nederlands Filmfonds besloot me een ticket te geven. Ik kon er toch heen. De distributeur had de hotelkamer geregeld. Daar stonden allemaal bloemen klaar. Ze hadden een Amerikaans blad opengeslagen met een zin over mij. Er stond: ze verdient het om een ster te worden. Heel vriendelijk en grappig, want ik had al in twintig Nederlandse films gespeeld.

Twee uur voor de uitreiking
Roggeveen: ‘Een limo huren kostte duizend euro. Dat vonden we overdreven. We hebben met onze sales agent een gewone auto gehuurd. Dan kom je van een andere kant aangereden. Hollywood Boulevard was tot het Dolby Theatre afgezet. Opeens stonden we tussen de ME. We dachten: doen we het wel goed?’

Van Ammelrooy: ‘De Amerikaanse distribuiteur had een kaartje voor me. We kwamen met de limo aan. Je moet lang wachten, maar in de auto was genoeg drank. Omdat het last minute was, had ik geen nieuwe jurk gekocht. Ik heb mijn trouwjurk verknipt. Toch mooi. Het was allemaal op het nippertje.’

Roggeveen: ‘Op de rode loper heb je een fast en een slow lane. Wij gingen langs de laatste met de fotografen. Die kennen je meestal niet. Dan staan ze met de camera naar beneden. Achter ons was Julianne Moore aan het poseren. Die maakte er een show van. Je zag overal scherpschutters op het dak. Het was echt een war zone. Er mag niets misgaan.’

Van Ammelrooy: ‘Aan de ene kant lijkt het op een première bij Tuschinski, maar er is zoveel pers. Ook journalisten dragen een prachtige smoking. Heel naturel. Ze dragen het als een spijkerbroek.’

Een uur voor de uitreiking
Roggeveen: ‘We hadden maar één nominee opgegeven. Achteraf hadden we er twee moeten doen, want per nominee krijg je twee kaarten. Nu zaten Joris en ik beneden in de zaal en Marieke en mijn vrouw Lisa op het balkon. Omdat Korte Animatie een minder belangrijke categorie is, zit je niet op de eerste rij tussen de grootste beroemdheden. Dat aantal valt trouwens best mee. Van de 3000 in de zaal zijn er zo’n honderd, zoals Bradley Cooper, Wes Anderson, John Travolta en Edward Norton. Het is vooral een feest van de Amerikaanse filmwereld.’

Van Ammelrooy: ‘We hadden toch een goede plaats. Ook al staan alle camera’s op de genomineerden gericht. Het is leuk om in de rij te staan met Anthony Hopkins. Ik ga me op zo’n avond niet opdringen. Daar ben ik te bescheiden voor.’

De uitreiking
Roggeveen: ‘Als jouw categorie aan de beurt is, moet je naar voren. Je wordt in een zitje gezet. Het lijkt op een privébalkon. Voor ons zaten de makers van Disney. Dat bleken de winnaars. Na de commercial break zijn we meteen de zaal uitgegaan. Het maakte ons allemaal niet meer uit. Er was zoveel ontlading. Volgens mij heb ik een optreden van Lady Gaga gemist. Marieke en Lisa zijn op onze plaatsen gaan zitten.’

Van Ammelrooy: ‘Toen ik hoorde dat we gewonnen hadden, ben ik heel hard gaan schreeuwen. Dat is niets voor mij. Een man achter me vroeg wie ik was. De producente zei: dat is Antonia , de hoofdrolspeelster. Hij kon zich niet voorstellen dat ik niet op het podium stond. Ik heb het meegemaakt, maar het was leuk als ik vooraan had gezeten.’

Vlak na de uitreiking
Roggeveen: ‘We spraken met de makers van korte film The Phone Call. Zij hadden wél gewonnen. Ik vroeg of ik hun Oscar eens mocht vasthouden. Het beeldje was bijzonder zwaar. Best groot ook. Echt een mooi ding. Ik had hem graag mee naar huis genomen. Het waren erg leuke gasten, die makers. We hebben sowieso veel mensen leren kennen met wie we nu nog altijd contact hebben.’

Van Ammelrooy: ‘In een afgehuurd etablissement werd het feest gevierd. Het was heel gezellig. Er is een foto van mij met de Oscar. Ik weet niet meer hoe het beeldje aanvoelde. Ik was heel, heel dronken. Wat dacht je dan.’