Grote bek, klein hartje

Laureij heeft het ruim vijf kwartier nergens over. Hij laat een aantal incidenten passeren en praat deze met een irritant stem- geluid in het lelijkst denkbare Rotterdams in hoog tempo aan elkaar’, schreef Jacques d’Ancona van Dagblad van het Noorden over de debuutvoorstelling van Patrick Laureij.

Dekking hoog (2016) kende een geraffineerde opbouw en stijl, maar was inhoudelijk vooral ‘plat, ziekelijk en luguber’ en het einde overviel de cabaretrecensent al helemaal. ‘Opeens stopt hij en staat hij te buigen. Het zal wel.’ De vernietigende recensie van D’Ancona stond in schril contrast met overige reacties. Dekking hoog werd vrijwel unaniem beschouwd als de aankondiging van een grote belofte, die niet voor niets de jury- en publieksprijs op het cabaretfestival Cameretten had binnengesleept. ‘Hier staat een fijnbesnaard stand-upcomedian met originele invalshoeken’, vond de Volkskrant. ‘In de kiem’ heeft Laureij alles, oordeelde Het Parool. Ook commercieel was de show een succes. Laureij verkocht het Oude Luxor Theater in Rotterdam uit en Paradiso in Amsterdam, mede dankzij jeugdig publiek. Wellicht speelde het leeftijdsverschil D’Ancona parten: de wereld van de 44 jaar jongere comedian en zijn fans is nu eenmaal anders.

Patrick Laureij (1982) werd geboren in Rotterdam-Zuid. Zijn moeder komt uit Wales, zijn vader uit Suriname. Hij is de middelste van drie broers. Een middenklassegezin, dat van een flatgebouw met junkies naar een betere wijk wist te verhuizen. Zijn ouders vochten voor hun ‘plekkie’, zei Laureij daarover. Die mentaliteit heeft hij overgenomen: zijn verhalen over een rauwe jeugd hebben hem het imago verschaft van jongen van de straat. Dat je met zulke verhalen je brood kunt verdienen, begon hem te dagen nadat hij als scholier de Amerikaanse standup comedians Richard Pryor en Eddie Murphy ontdekte.

Lees verder op blz. 31 van VARAgids 5.