Glitch S03E01: nieuwe (ondode) gezichten

In het holst van de nacht kruipen twee naakte zielen uit hun graven: een jonge vrouw en een (zoals later blijkt) Chinese man. Want in Glitch, zoals de opening credits tonen, staan bloemen (als metafoor voor mensen) ineens opnieuw in bloei, in plaats van dat ze verwelken.

Terwijl de groep personages uit het vorige seizoen in tweetallen het Australische dorp Yoorana eindelijk weet te verlaten (ditmaal geen bloederige ogen en andere groteske taferelen), verleggen de makers in de eerste aflevering van het derde seizoen de focus naar twee nieuwe gezichten. De twee ondoden Belle (Jessica Faulkner) en Wey Yun (James Lau). We duiken in het verleden van het duo. Belle overleed vijftien jaar eerder na een ongelukkige val van een rots; Wey Yuns dood is nog onduidelijk, maar hij werkte als Chinese arbeider voor een Australische baas, in een verder verleden.

Met al die historische verwijzingen laat Glitch zich in het derde hoofdstuk omschrijven als Westworld meets Picnic at Hanging Rock. Indringend en akelig tegelijk. Zoals wanneer Phil (Rob Collins) wordt onderworpen aan een bloederig hersenonderzoek; of wanneer James (Patrick Brammall) tijdens een lunchafspraak met z’n pa in de toiletten ineens met zijn hoofd tegen de goot stoot en overlijdt en direct weer tot leven komt.

De hamvraag is opnieuw: waarom zijn de doden tot leven gebracht? En ditmaal lijkt er naast een pseudo-wetenschappelijke verklaring ook naarstig gezocht te worden naar een religieus motief. Wetenschapper Nicola (Pernilla August) – de kwade dokter – is op zoek naar alle ondoden, en raaskalt over een ‘steen van Jeruzalem’.

Belle wordt intussen door haar familie op nare wijze onthaald. De diepreligieuze familieleden zijn onderdeel van een sekte, en zijn er heilig van overtuigd dat Belle een demon is. Dus proberen ze haar meermaals te vermoorden, en dat is geen prettig gezicht. Belle en Wey Yun – de Chinees schiet haar te hulp – zijn vervolgens op elkaar aangewezen.

Het is te hopen dat deze nieuwe verhaallijn niet fungeert als een afleidingsmanoeuvre; dat we dit seizoen echt een sluitende verklaring krijgen opgediend voor de mysterieuze gebeurtenissen. De makers hebben twee seizoenen vrijuit mogen aankloten, nu is de tijd rijp voor antwoorden - en bespaar ons zo'n uitgekauwd einde à la Lost.