Girls with Balls: onoriginele c-film

Een man met een hoed op zijn hoofd en een gitaar in zijn handen bezingt al staande in een woud een groots vrouwenvolleybalteam. ‘The Falcons’, zo heet het atletisch gezelschap, zijn bezig aan hun kampioenswedstrijd. De dames worden gevat in close-ups, waarin ze heftig naar elkaar schreeuwen. Vervolgens zien we hoe ze de tegenstander uitdagen met gebbetjes over hoertjes en moeders. Eenmaal gekroond tot competitiewinnaar moeten ze snel de benen nemen, achternagezeten door een colonne aan woedende opponenten. In de camper – met het logo van het team – tuffen ze door een uitgestrekt natuurgebied naar huis.

Maar aangezien we hier te maken hebben met een komische slasher, zullen veel participanten - die we amper leren kennen - hun woning nimmer betreden. De bomenrijen signaleren iets wat we kennen uit films als Texas Chainsaw Massacre en Wrong Turn (sowieso is deze Franse film maar weinig Frans): freaks gebruiken het ondoordringbare bos als uitvalsbasis voor hun macabere praktijken – en acteur Denis Lavant speelt gek genoeg (waarom zo’n artistieke misstap?!) de leider van de proleten. Eerst piesen de vrouwen, gezeten op een rijtje, op het hete asfalt. En constateren ze – ook zo’n dooddoener – dat hun telefoons geen bereik meer hebben. Dan wordt een barretje in de middle of nowhere aangedaan, een uiterst stupide keuze.

Wel grappig is overigens dat de troubadour ook tegen het publiek – het bioscooppubliek welteverstaan – à la Jean-Luc Godard verkondigt dat de gsm’s uit mogen. (Godard deed in zijn film Bande à part, uit 1964, iets soortgelijks.) Hoewel Girls with Balls, zoals gezegd, meer gelijkenissen kent met Amerikaanse tegenhangers. Deliverance komt bovendrijven. De horrorfilm uit 1972, met een hoofdrol voor Burt Reynolds, draait om een groep incestueuze onmensen, die in een afgelegen gebied in Georgia jagen op Reynolds en zijn makkers. Het filmdebuut van Olivier Afonso is hier echter slechts een destillaat van.

Afonso staat bekend als make-up artiest, en werkte aan meesterwerken als Le scaphandre et le papillon (2007) en Raw (2016). Schoenmaker blijf bij je leest zou je zeggen. Waar de debutant echter wel in slaagt, is het visualiseren van groteske taferelen. Girls with Balls zit vol met kolderieke, bloederige momenten.

Girls with Balls maakte vorig jaar een reisje langs een trits aan filmfestivals en eindigt nu bij Netflix in de uitverkoop – zo zou je dat kunnen zien. Hoewel het een geestige gedachte is dat benevelde kijkers in een vlaag van verstandsverbijstering zich prima zouden vermaken met deze uiterst onoriginele c-film.