Giri/Haji S01: ongewone misdaadserie met prachtige cinematografie

‘Alleen omdat iets niet jouw schuld is, wil nog niet zeggen dat je je er niet schuldig over kunt voelen.’

De titel van de Brits-Japanse misdaadserie Giri/Haji vertaalt naar plicht/schaamte en is bedacht door Joe Barton ( Humans UK ). De achtdelige serie die eind vorig jaar te zien was op de BBC, speelt zich af in Londen en Tokyo. De serie belicht op verschillende manieren noties van plicht en schaamte. Er is moord, de Yakuza, liefde, familie, verraad, een episch vuurgevecht, de Britse onderwereld, homoseksualiteit en zelfs een roadmovie met drie vrouwen. Barton had duidelijk de ambitie om een vernieuwende misdaadserie naar de BBC (en Netflix) te brengen.

De Japanse rechercheur Kenzo Mori (Takehiro Hira) komt erachter dat zijn broer van wie gedacht werd dat hij dood was, nog in leven is en in Londen woont. In Tokyo werkte hij voor de Yakuza en wordt hij er nu van verdacht de neef van het hoofd van de bende te hebben vermoord in Londen. Dit zorgt voor spanningen in Tokyo. Om te voorkomen dat de situatie verder escaleert wordt Kenzo door de politie op een geheime missie gestuurd om hem op te sporen. 'De Britse politie mag hier niets van weten.'

In Londen denken ze dat hij deelneemt aan een uitwisselingsprogramma en daarom volgt hij colleges bij rechercheur Sarah Weitzman (Kelly Macdonald; The Victim , Line of Duty ). Ook is er een Britse agent naar Japan gestuurd.

In Londen komt Kenzo zijn charismatische en charmante broer Yuto (Yôsuke Kubozuka; Silence ) al snel op het spoor. Hij schakelt de hulp van Rodney, die hij ontmoet in een café, in om hem te helpen. Rodney (Will Sharpe – door deze rol iemand om in de gaten te houden) is een van de meest interessante personages van de serie. De ‘call boy’ verschuilt zich achter cynisme en sarcasme, maar heeft een kwetsbaarheid waardoor je direct om zijn personage geeft. Ook de dochter van Kenzo, Taki (Aoi Okuyama), heeft een meer gedenkwaardige rol dan de hoofdrolspelers.

Wie een beetje bekend is met de Japanse cultuur weet dat er veel sociale kwesties onbesproken blijven, zoals homoseksualiteit, eenzaamheid en huwelijksproblematiek. Giri/Haji doorbreekt deze complexe stilte voorzichtig in Tokyo en luider in Londen. ‘Ik vind mezelf leuker als ik hier in Londen ben’.

Giri/Haji is een ongewone misdaadserie. Het internationale karakter is niet nieuw (denk aan The Team en Wisting ), maar wat wel anders is, is de manier waarop het verhaal wordt verteld. De afleveringen zijn verdeeld in aktes, waardoor het verhaal vanuit verschillende perspectieven wordt belicht en de opbouw sterk is. Ook zijn de afleveringen esthetisch prachtig vormgegeven, doordat regisseurs Julian Farino en Ben Chessell geen eenduidige cinematografische stijl gebruiken, maar juist veel verschillende.

Zo wordt de samenvatting van voorafgaande afleveringen getoond in geanimeerde scènes, zijn er zwart/wit flashbackscènes, splitschermen en allerlei beeldverhoudingen. En doordat het past in de setting en verhaalontwikkelingen, komt de serie ermee weg. Er is zelfs een ontroerende en dromerige in slow-motion gefilmde ballet/moderne dansscène in de laatste aflevering, waarmee de makers willen laten zien hoe de interpersoonlijke relaties van de personages verder gaan.