Gilmore Girls: A Year in the Life is de afsluiter van de serie zoals de makers het ooit bedoeld hadden.
Lorelai (Lauren Graham) kan er bij het weerzien van dochter Rory (Alexis Bledel) maar niet over uit: ze heeft net zeven uur in het vliegtuig gezeten, maar het lijkt eerder alsof ze zo uit een wellness resort is gestapt. ‘Je zou er flets en vlekkerig moeten uitzien en met dof haar “I dreamed a dream” moeten zingen terwijl je jezelf aanbiedt aan Franse dokwerkers.’ Lorelai zucht. ‘In plaats daarvan ben je perfect.’
Het is Gilmore Girls in een notendop, een serie waar alles en iedereen net iets leuker, mooier en gevatter is dan in het echte leven. Denk Disneyland, met het idyllische Stars Hollow als Main Street: schilderachtig en brandschoon, zonder troep, uitschot en – zo blijkt in de eerste aflevering van deze nieuwe miniserie – riolering. Een dorp waar je, zelfs al mocht je – zoals Lorelai – op je zestiende ongepland zwanger raken, liefdevol wordt opgenomen.
Deze vierdelige miniserie moet het afscheid worden dat de Gilmore girls altijd verdienden. Het zevende seizoen, de enige zonder showrunners Amy Sherman-Palladino en Daniel Palladino, was prima, maar niet heel memorabel. Zelfs Lauren Graham bekende onlangs dat ze alweer straal vergeten was dat ze in dat seizoen trouwde met jeugdliefde Christopher (tevens de vader van Rory).
Aflevering 1 is als een innig weerzien van oude vrienden, van Miss Patty, Lane en Paris, tot Michel en Paul Anka. In Stars Hollow blijft alles lekker vertrouwd. Taylor Doose maakt zich nog steeds druk, Kirk ziet overal handeltjes in (nu in een taxiservice genaamd Ooober) en Lorelai bestiert de Dragonfly Inn, vooralsnog zonder chef Sookie (Melissa McCarthy, die nog wel haar opwachting zal gaan maken).
Zelfs Rory lijkt weinig te zijn opgeschoten nadat ze Lorelai in een zeldzame vlaag van spontaniteit verliet om verslag te doen van de presidentscampagne van Barack Obama. Een hyperintelligente meid met veel schrijverstalent, maar zonder duidelijke missie. Al even zoekende is ze in de liefde. Lorelai en Luke (Scott Patterson) zijn voor elkaar gemaakt (zij inhaleert koffie, hij runt een koffiezaak). Rory’s huidige vriendje is – letterlijk – verwaarloosbaar. Iedereen, ook Rory, vergeet dat hij bestaat. Maar of ze uiteindelijk gaat voor kalverliefde Dean (Jared Padelecki), rebel Jess (Milo Ventimiglia) of rascharmeur Logan (Matt Czuchry), daarvoor zullen we tot aan de finale moeten wachten.
Ook Emily (de immer formidabele Kelly Bishop), Lorelai’s moeder en de derde Gilmore ‘girl’, staat op een kruispunt in haar leven. Na de dood van echtgenoot Richard (Edward Herrmann overleed eind 2014) lijkt ze alle richting te hebben verloren (ze draagt zelfs een spijkerbroek!). Voor kibbelen met Lorelai wordt gelukkig nog wel tijd gemaakt.
Grote verrassingen hoef je deze eerste twee afleveringen niet te verwachten, maar het biedt wel het perfecte toetje voor tijdens de feestdagen: royaal gevuld, totaal niet verantwoord en lekker veel. Precies zoals de meiden het zelf graag hebben.
Gilmore Girls: A Year in the Life, vanaf 25 november op Netflix