Game of Thrones S07E05: tussen neus en lippen door een enorme onthulling

Vooraf even dit: spoiler alert!

Hoewel de titel ‘Eastwatch’ anders doet vermoeden, maakt de gelijknamige vesting op de Muur pas in de laatste minuten van aflevering vijf, seizoen zeven van Game of Thrones haar opwachting. Voordat het zover is, krijgen we een slordige en gehaaste opeenvolging van scènes die vooral lijken te dienen als opzet voor de climax – nog maar twee afleveringen te gaan! – van het seizoen. In dit stadium van de serie is echter zelfs een mindere aflevering nog ruimschoots de moeite waard.

Eén van die slordigheden is de afhandeling van de cliffhanger van vorige week: Bronn blijkt Jaime met harnas en al – én een gouden hand – honderden meters door het water te hebben gesleept, zonder door de Dothtraki te zijn gespot. Juist. Wat hier ook mist, is een reactie van Tyrion, die vlak hiervoor nog intens betrokken was bij de bijna-dood van zijn broer. Daarover later meer.

Randall en Dickon Tarly komen er minder goed vanaf. Hun weigering om zich bij Daenerys aan te sluiten moeten ze bekopen met een executie door drakenvuur, tot grote ontsteltenis van Tyrion (en later ook Varys). De implicatie is uiteraard dat Daenerys steeds meer trekken van haar geschifte vader begint te vertonen. Het is een interessant discussiepunt: is ze onnnodig hard, of doet ze simpelweg wat nodig is? Heiligt haar nobele doel de middelen? En is haar doel überhaupt wel echt zo nobel als het zelf graag voor doet komen?

Terug op Dragonstone heeft Jon een close encounter met Drogon, die hem zowaar tolereert. Herkent de draak dat Jon eigenlijk een Targaryen is? Voorspelling: Volgend jaar zien we Jon als Daenerys’ wingman, op een van de andere twee draken (en wat moeten we dan denken van de scène met Tyrion, Rhaegal en Viserion in het vorige seizoen? Drakenrijder nummer drie?).

Over die geheime afkomst van Jon wordt tussen neus en lippen door een enorme onthulling gedaan, als Gilly in een boek leest dat ene prins ‘Raggar’ zijn huwelijk heeft ontbonden en direct opnieuw is getrouwd. Oftewel: Rhaegar Targaryen en Lyanna Stark zijn getrouwd voor Jon werd geboren, wat hem een volle erfgenaam maakt. De implicaties zijn enorm, want dit geeft Jon een sterkere claim op de IJzeren Troon dan Daenerys, als hij zou willen. Dit zegt Sam echter helemaal niets, want hij weet niets af van de relatie tussen Jon, Rhaegar en Lyanna.

Sam slaat zelf een nieuw pad in als hij gefrustreerd door de skeptische houding van de maesters jegens de dreiging van de White Walkers er besluit vandoor te gaan met een flink pak gestolen boeken en rollen. Hopelijk heeft hij het boek met de onthulling over Jon nog zodra hij in Winterfell – laten we ervanuit gaan dat hij daarnaar op weg is – aankomt, om op een later moment van pas te komen. Helaas vertrekt hij wel voordat hij het nieuws over zijn vader en broer heeft gekregen.

Dat de dreiging vanuit het noorden inderdaad groot is, ziet Bran in een fantastisch mooi gefilmde scène waarin hij als een zwerm raven over de muur vliegt en het ijszombieleger van de Night King ziet, op weg richting Eastwatch. Reden voor Jon om terug te gaan, met of zonder hulp van Daenerys, die om begrijpelijke redenen haar oorlog tegen Cersei niet wil staken.

Maar aha! Tyrion verzint een plan dat mogelijk het meest idiote plan in Game of Thrones ooit is: het ‘levend’ vangen van een ijszombie, om die naar King’s Landing te brengen en Cersei te laten zien dat het nodig is om een wapenstilstand te sluiten en eerst gezamenlijk de White Walkers aan te pakken. Jorah, die echt nét vanaf Old Town op Dragonstone is gearriveerd en nauwelijks hallo heeft kunnen zeggen tegen Daenerys, meldt zich direct aan om te gaan.

Vanaf daar gaat er wel meer overdreven snel. Tyrion maakt met Davos een boottochtje naar King’s Landing, zodat hij Jaime kan overtuigen van zijn plan. Een goed geacteerd weerzien, maar erg vluchtig, en dat de recente veldslag en Jaime’s nauwe ontsnapping aan de dood niet ter sprake komen is best vreemd. (Een gesprek tussen oude vrienden Tyrion en Bronn zit er ook al niet in.)

Tegelijkertijd vindt Davos het antwoord op dé grote vraag die iedereen al sinds seizoen drie bezighoudt: Waar is Gendry gebleven? We zagen de bastaardzoon van Robert Baratheon destijds op een bootje stappen, waarna hij compleet uit de serie verdween. ‘Ik dacht dat je misschien nog steeds aan het roeien was,’ zegt Davos, wat wel heel erg meta is voor Game of Thrones. Hopelijk heeft Gendry’s rol vanaf hier meer om het lijf dan deze knipoog naar de kijkers.

Op Winterfell lijkt Littlefinger aan te sturen op een botsing tussen Sansa en Arya, maar wat deze plotlijn frustrerend maakt is dat de motivaties van beide zussen al enige tijd moeilijk te peilen zijn. Is Sansa in staat om heimelijk haar eigen belangen boven die van haar familie te plaatsen? Denkt Arya echt alles op te kunnen lossen met moord? En waarom bemoeit broer Bran zich nergens mee?

Aan de andere kant, misschien houden de Stark-kinderen hun kaarten met reden voor de borst en klapt Littlefingers gekonkel dit keer in zijn gezicht. Laten we het hopen.

Met een militaire overwinning buiten zicht wendt ook Cersei zich tot intriges en grijpt de wapenstilstand aan om tijd te winnen en een plan te smeden. Een Rode Bruiloft-achtig iets tijdens een diplomatiek overleg met Daenerys, wellicht? Daarbij lijkt Jaime toch echt een keer te moeten beslissen hoe lang hij nog in haar waanzin meegaat, als Cersei de mededeling dat ze zwanger van hem is combineert met een impliciet dreigement: ‘Verraad me nooit meer.’

En dan dus Eastwatch. Daar aangekomen treft Jon – vergezeld door Jorah, Davos en Gendry – niet alleen Tormund, maar ook The Hound, Beric Donderrion en Thoros. Bij elkaar een gezelschap mannen met diverse redenen om elkaar te haten, die op elkaar zijn aangewezen om als een soort van Dirty Dozen (maar dan met z’n zevenen, Davos blijft achter) voorbij de Muur te gaan en een ijszombie te vangen. Dat klinkt als iets waar best een hele aflevering mee gevuld zou kunnen worden, toch?