Game of Thrones S07E04: 'The Spoils of War' – *****

Na Bran arriveert namelijk nu ook Arya eindelijk op Winterfell, waarmee de overgebleven Starks – met uitzondering van Jon, die hopelijk niet te lang wegblijft – na zes seizoenen aan omzwervingen weer bij elkaar zijn. Vooral de scène met Arya en Sansa in de crypte, voor het beeld van hun vader, is een emotioneel hoogtepuntje, maar het is niet allemaal rozengeur en maneschijn.

Het is namelijk ook overduidelijk dat ze niet meer zijn wie ze ooit waren. Getekend en getransformeerd door wat ze hebben meegemaakt, zijn ze deels vreemden van elkaar geworden. Zo vertelt Bran bij zijn afscheid van Meera dat hij zich nog herinnert hoe het was om Brandon Stark te zijn, maar dat alle herinneringen van de Three Eyed Raven hem een ander persoon maken. 'Je bent gestorven in die grot,' is Meera's antwoord.

Arya's transformatie zien we in een sparsessie met Brienne, een scène die verwijst naar haar eerste training met Syrio Forel in seizoen 1. Het is jammer dat deze zwaardvecht-skills eigenlijk niet echt aan bod kwamen bij haar ellenlange training in Braavos, maar vooruit, het resultaat mag er zijn. En de wederzijdse waardering tussen de twee vrouwelijke vechtersbazen is weer een mooie verwijzing – naar hun eerdere, minder geslaagde ontmoeting aan het einde van seizoen 4.

Van de drie Starks is Sansa ogenschijnlijk het minst veranderd, maar schijn bedriegt. Ze heeft geen buitengewone fysieke of mentale krachten opgedaan, maar ze is een capabel leider en weet als geen ander van de Starks hoe het politieke spel moet worden gespeeld. Daardoor blijft het echter wel gissen wat ze van plan is, vooral wat Littlefinger betreft.

Littlefinger op zijn beurt lijkt het vertrouwen van Bran te proberen te winnen door hem de dolk – Valyriaans staal, wordt vast nog belangrijk! –  te overhandigen waarmee in seizoen 1 een aanslag op hem werd gepleegd. Bran brengt hem echter van zijn stuk met de woorden 'chaos is een ladder', afkomstig uit een gesprek dat Littlefinger in seizoen 3 onder vier ogen met Varys had. Weet hij alles van Littlefingers intriges en dus van diens rol in de dood van zijn vader?

Hoewel – of misschien juist omdát – zowel Bran als Arya waarschijnlijk twee enorm onzekere factoren voor hem zijn, zal Littlefinger ongetwijfeld binnenkort nog íets doen dat grote gevolgen gaat hebben. Maar wanneer? En wát? Of heeft hij al iets in gang gezet waarvan we de gevolgen gewoon nog niet hebben gezien?

Op Dragonstone raakt Daenerys door de vondst van grottekeningen van de Kinderen van het Woud en de Eerste Mensen meer overtuigd van het grote gevaar dat de White Walkers vormen, maar eist ze nog steeds dat Jon haar erkent als koningin in ruil voor militaire steun. 'Is het overleven van je mensen niet belangrijker dan jouw trots?' vraagt ze hem. Exact wat Jon zelf tegen Mance Rayder zei in seizoen 5! Het antwoord van Jon blijft hij ons vooralsnog schuldig.

Davos’ suggestie dat Jons interesse in Daenerys meer aan het worden is dan alleen als een belangrijke potentiële bondgenoot is wel een beetje verontrustend, aangezien ze zo goed als zeker zijn tante is. Hopelijk grijpt Bran in voor we een tweede incestkoppel hebben. Maar vooruit, het is in ieder geval wat minder controversieel dan broer en zus.

( Game of Thrones lijkt trouwens aanzienlijk meer grappen te bevatten te bevatten de laatste tijd. En dan niet geestige opmerkingen door de personages, maar echte sitcom-achtige grappen. Davos die terloops Jons gebruik van het woord ' less'  verbetert met ' fewer' , zoals Stannis ook altijd deed, is tamelijk hilarisch.)

En dan tot slot: de beloofde actie! Doordat de troepen van de Lannisters en de Tarly’s zich na hun verovering van High Garden in het open veld bevinden en er dus geen risico op burgerslachtoffers is, kan Daenerys eindelijk voor het eerst sinds haar komst naar Westeros een draak inzetten. Het resultaat is spectaculair, intens spannend en eigenlijk ook nogal gruwelijk.

Want ja, het is oorlog, maar de soldaten die we brandend rond zien rennen zijn uiteindelijk ook maar gewoon soldaten. En drakenvuur is in deze context niet veel anders dan napalm of witte fosfor. (Aan de andere kant: zoals we vorig jaar in ‘Battle of the Bastards’ zagen is 'normale' middeleeuwse oorlogsvoering ook heel, héél erg naar.) Een overwinning met een bijsmaak.

Wat daar ook aan bijdraagt is dat we hier Jaime, met Bronn aan zijn zijde, op zijn best zien. Een leider die zijn manschappen niet in de steek laat en zich verantwoordelijk voor ze voelt. Als Bronn het anti-drakenwapen van Qyburn op Drogon afvuurt, hoop je dat hij mist, maar wil je ook niet dat hij zelf het loodje legt. En als Jaime een speer pakt en op Daenerys en de met een pijl in zijn schouder gestrande Drogon af galoppeert (als een blonde prins in een blinkend harnas op een wit paard), dan maak je je zorgen om beide mogelijke uitkomsten. Net als Tyrion, die het ziet gebeuren en “Doe het niet, verdomde idioot! Doe het niet!” mompelt.

Uiteindelijk weet Bronn op het allerlaatste moment Jaime te onderscheppen voor hij geroosterd wordt. Wellicht zien we ze volgende week allebei in gevangenschap, wat dan ongetwijfeld tot onenigheid tussen Tyrion en Daenerys zal zorgen. En hoewel dit vooralsnog een klinkende overwinning voor Daenerys lijkt, het is nog maar de vraag hoe het met Drogon afloopt. Kal Drogo – naar wie hij vernoemd is – overleed uiteindelijk immers ook aan de gevolgen van een lullige schouderwond.

‘The Spoils of War’ is een sterke eerste impressie van nieuwe Game of Thrones -regisseur Matt Shakman, een veteraan die eerder o.a. aan Mad Men , Fargo en It's Always Sunny in Philadelphia heeft gewerkt. De volgende aflevering is ook van zijn hand. De titel is 'Eastwatch' – de naam van het meest oostelijke fort op de Muur – dus we verwachten Tormund, The Hound, de Brotherhood Without Banners en een ijszombieleger!