Foodie Love S01E01-02: zwoel, lijzig en waarachtig

Zij (Laia Costa) heeft een hekel aan drop, watermeloen en aan Japanse restaurants die worden gerund door Chinezen. Ze kijkt de camera in: ze houdt niet van mensen die nu al weten wat ze overmorgen gaan eten. Hij (Guillermo Pfening) draagt ‘lucky socks’ en begrijpt Argentijnen (zijn landgenoten, hij is een Argentijn in Spanje) niet die na een perfect diner zeveren dat er toch niets gaat boven een Argentijnse barbecue. Ze ontmoeten elkaar via een app voor fijnproevers in een koffiebar, waar de brouwsels op de kaart met een kritisch oog worden bekeken. De culinaire connaisseurs willen elkaar natuurlijk imponeren.

In Foodie Love bewijst filmmaker en showrunner Isabel Coixet eens te meer dat koken gelijk staat aan liefde en eten aan seks. In acht afleveringen laat ze de twee lovers – telkens in een andere cuisineminnende setting – elkaar aftasten. Aan tafel horen we de innerlijke gedachten van de tafelaars (‘niet naar haar kont kijken’; ‘ben ik zo vaak gedumpt?’), soms ook geïllustreerd met tekstballonnetjes en animaties. Dit alles doet denken aan populaire televisiedrama’s uit New York, zoals High Maintenance , waarin het leven wordt gevierd. Dat Foodie Love de eerste Spaanse HBO-productie is (de thuishaven van High Maintenance) komt dan ook niet als een verrassing.

Foodie Love is zwoel en lijzig, en leunt – dat mag je bij HBO ook zeker verwachten – op een fijn script. Coixets frases lijken uit het leven gegrepen, waarachtig, aandoenlijk. Zo ontmoeten een man en een vrouw elkaar, soms. Niet altijd. Maar zo zou het kunnen zijn. In een bar, met een cocktail met koriander, of iets anders ‘hipsterachtigs’ erin. Met – en dat is eveneens belangrijk – een man en een vrouw die elkaars gelijken zijn. Je ziet in menig scène de hand van de vrouwelijke maker. Ook dat werkt buitengewoon verfrissend. Hoewel Pfening en bovenal Costa (intussen een Spaans en internationaal acteerkanon) ook veel aan elkaar – en elkaars talent – hebben.