Flikken Rotterdam S6E01: actuele laag geeft verhaal urgentie

Foto credits: AVROTROS / Mark de Blok

Rotterdam is geen Maastricht - dat wordt elke aflevering meteen duidelijk bij de openingstune van de spin-off van de AVROTROS-hit die binnenkort aan zijn zeventiende seizoen begint. Natuurlijk trekt de Limburgse hoofdstad ook zijn broodnodige portie psychopaten aan (Tygo Gernandt!). Maar de toon van de meeste zaken in de moderne metropool is grimmiger; de misdaad lijkt (nog) georganiseerder te zijn. De haven is behalve een toegangspoort voor goedwillende gelukszoekers ook een plek waar de criminele handel welig tiert, met alle gevolgen van dien.

Het maakt de zaken waar het rechercheteam mee van doen krijgt vaak ook gecompliceerder - wellicht dat dit de serie ook minder aantrekkelijk maakt voor een deel van de trouwe Maastricht-fanschare. Na de eerste aflevering van de tiendelige nieuwe reeks is dan ook geen van de misdrijven al opgelost, integendeel. Een drugsdeal in de haven ontaardt in een schietpartij en zadelt twee 'runners' op met honderd kilo coke. En officier van justitie Hein (Huub Stapel) belandt in de problemen als een gemeenteraadslid hem in een restaurant aanspreekt en waarschuwt voor de invloed van een criminele organisatie in het stadsbestuur.

Ook binnen het team zelf spelen er zaken die zich niet binnen één aflevering laten oplossen. Dries (Mark van Eeuwen) heeft zijn belofte gehouden en is na alle problemen in het vorige seizoen in therapie gegaan. En Stan (Cees Geel) krijgt te maken met de rijksrecherche nadat een verdachte hem onverwacht aanviel.

Flikken Rotterdam blijft een prima verzorgde politieserie. Zeker de actuele laag die vooralsnog in het nieuwe seizoen doorschemert - complotdenkers en sociale media bemoeilijken ook in het echte leven het werk van agenten steeds meer - maakt het plot intrigerend. En het is te prijzen dat de makers niet wegschrikken voor het maken van een rauwe, grootstedelijke poldercrimi. Maar waar Maastricht zich profileert met alledaagse problemen en Hollandse kneuterigheid, heeft Rotterdam afgezien van de locatie en taal (nog) net te weinig extra om zich binnen het genre heel ver boven de respectabele middenmoot uit te laten stijgen.