Fleabag S01: het Britse antwoord op Girls

Maak kennis met Fleabag (Phoebe Waller-Bridge), een Londense caféhoudster van eind twintig met een kruiwagen vol aan emotionele bagage. Wanneer we haar voor het eerst ontmoeten staat ze net klaar voor een middernachtelijke booty call, waarvoor ze zichzelf speciaal uit bed heeft getrokken, gedoucht en opgemaakt. Hoe we dat weten? Dat heeft ze ons, de kijker, direct verteld. Ook van de seks zelf doet ze live verslag. Hoe ze merkt dat hij, na de meer conventionele standjes, steeds dichter met zijn edele delen naar haar kont toe beweegt. ‘Je bent redelijk dronken en hij heeft al die moeite gedaan om naar je toe te komen, dus je laat het toe.’

Het is in dit post-Girls-tijdperk bijna onmogelijk nog een serie met en over jonge vrouwen te maken waar je als kijker nog echt van opkijkt, maar Fleabag lukt het toch. Niet alleen vanwege een verrassende masturbatiescène – die ons er direct weer even aan herinnert hoe ‘inspirerend’ President Obama was – maar ook vanwege het zelfbewustzijn van het hoofdpersonage. Van bijna elke situatie weet ze wel een rommeltje te maken, en het stemmetje in haar hoofd weet het ook.

Zo begeleidt ze je langs de stugge relatie met haar rijke en succesvolle zus (Sian Clifford), de troebele met haar vader (een heerlijk dreutelende Bill Paterson) en de lekker passief-agressieve met haar stiefmoeder (Olivia Colman). Ook haar verknipte verhouding met mannen komt ruimschoots aan bod, waaronder die met de eerder genoemde ‘Arsehole Guy’ (Ben Aldridge) en met knipperlichtrelatie Harry (Hugh Skinner), met wie ze het soms gewoon uitmaakt omdat hij dan – als een soort reinigingsritueel – haar appartement weer eens grondig onder handen neemt.

Phoebe Waller-Bridge – die haar gelijknamige solotheatervoorstelling zelf naar tv vertaalde – wordt vaak met Lena Dunham vergeleken, maar dat doet haar, ondanks het duidelijke compliment, ook weer tekort. Oké, ook Fleabag duikt op een openhartige, humoristische en confronterende manier in de psyche van een jonge vrouw. Maar tegelijkertijd is de serie heel Brits – waar ‘asshole’ ‘arsehole’ is en iedereen praat in understatements – en heel eigen.

In tegenstelling tot Girls bevat Fleabag ook wel degelijk een plot en een schrijnende clou. Zodat je je aan het einde realiseert dat Fleabag (luiszak) niet zomaar een bedenkelijk koosnaampje is, maar de enige naam waarvan ze vindt dat ze die verdient.

Fleabag S01, vanaf 12 november 2019 wekelijks op Net5 en tevens in zijn geheel op Amazon Prime.