Filmviering

In de ogen van Silvia van der Heiden, directeur van het NFF, is de wereld ‘in een snelkookpan’ terechtgekomen. Maar dat maakt het volgens haar ook de mooiste tijd om een filmfestival te organiseren. Het is haar vijfde festival als directeur, en haar derde dat weer ‘normaal’ is, in de zin van dat er weer buzz in de stad zal zijn en het festival echt aanwezig is, op locatie. Want, aldus Van der Heiden, ‘covid is dan nog niet uit de wereld, maar we kunnen de stad weer in. En het land.’ Zo draait de openingsfilm, Zee van tijd vanaf 13 oktober in ruim 100 bioscopen. De hoop is dat mensen in groten getale komen, want dat is ook het streven van het festival dit jaar, dat als centraal thema ‘contact’ heeft. Van der Heiden: ‘Juist film is een goed middel om met elkaar in gesprek te komen. Het is zo belangrijk dat we blijven praten over wat er gaande is in de wereld; de oorlog, het klimaat en kwesties als discriminatie en inclusie.’

‘Ik zag pasgeleden Rampvlucht, een prachtige serie over de Bijlmerramp die op het festival in première gaat. Ik schrok ervan hoezeer racisme een rol speelde in de afwikkeling en hoe openlijk er werd gediscrimineerd. Je hoopt dat we dertig jaar later verder zijn.’

Net als vorig jaar maakt het festival niet langer onderscheid tussen M/V waar het gaat om het verdelen van de acteerprijzen. ‘Daar kwam vorig jaar veel kritiek op, met als belangrijkste bezwaar dat er niet genoeg mooie vrouwenrollen zouden zijn, en vrouwen dus de dupe zouden worden bij deze verdeling. Wij denken dat het bij de bron moet worden aangepakt, dat er werk ligt op het gebied van bijvoorbeeld scenario en casting. Door M/V-prijzen uit te reiken wordt dat onderliggende probleem verhuld. We staan nog steeds achter onze keuze. Het mooie is bovendien dat we bij Beste Hoofdrol het aantal nominaties van drie naar vijf hebben gebracht, zodat nog meer talent zichtbaar wordt.

Voor deze 42ste editie hoopt Van der Heiden misschien wel vooral dat het publiek de weg naar de bioscopen terugvindt. Helaas is dat sinds de pandemie nog niet op het oude niveau. ‘Niet alleen in de bioscopen, maar in de hele culturele sector zien we minder bezoekers. Ik denk dat de behoefte om veel samen te zijn groot is, na twee jaar met slechts je eigen gezin binnen te hebben gezeten. Samen eten, drinken, dat soort dingen. Logisch, ik doe het zelf ook. Wat dat betreft is het echt zonde geweest dat alles dicht werd gegooid, dat in ons land kunst niet als primaire levensbehoefte gezien wordt, zoals dat wel het geval is in de landen om ons heen. De komende tien dagen gaan we de Nederlandse film vieren, want als een ding duidelijk is, is het wel dat er zoveel prachtige films en series worden gemaakt. Dat is gelukkig niet opgedroogd.’

Lees verder in VARAgids 39 vanaf bladzijde 35.