Fauda S04E01: zinderend en confronterend

Foto credits: Ohad Romano en Elia Spinopolus

‘Je bent niets meer dan een jochie met zelfmedelijden.’ Zo karakteriseert Gabi (Itzik Cohen), de superieur van Doron (Lior Raz is tevens showrunner), zijn pupil. Maar wie de eerste drie seizoenen van Fauda heeft gezien weet dat Doron meer dan dat is: hij is getraumatiseerd én een beest. Hij is een echte antiheld van nu. De misère die hij heeft meegemaakt staat gegrift in zijn ongeschoren, zweterige gezicht. Bovenal: de hoofdpersoon wil al enige tijd stoppen met zijn werk voor de Israëlische antiterrorisme-eenheid, maar, om Michael Corleone uit The Godfather: Part III (1990) te citeren: ‘Just when I thought I was out, they pull me back in.’

Terwijl de bij vlagen naïeve (of fatalistische?) Doron een toekomst voor zich ziet als boer, wordt hij in het vierde seizoen opnieuw voor Gabi’s karretje gespannen. De kapitein heeft een beveiliger nodig voor een trip naar Brussel. In de Belgische hoofdstad is al enige tijd een bron voor hem aan het werk om informatie te verkrijgen over leden van Hezbollah die een aanslag willen plegen. Deze wending is de eerste keer dat Fauda zich buiten het Midden-Oosten afspeelt. Saillant is dat Kyiv aanvankelijk dienst zou doen als Brussel. Maar toen men daar afgelopen jaar begon te filmen vielen de Russen Oekraïne binnen en werd er uitgeweken naar Boedapest.

Maar terug naar Dorons beslommeringen. Terwijl hij in de openingsaflevering van het vierde seizoen wordt gekleineerd door Gabi, blijft hij toch zijn werk doen. Hoewel hij zich steeds onprofessioneler begint te gedragen. Hij is uitgeput, klaar met het opknappen van het vuile werk. Een personage noemt hem zelfs ‘opa’. Enkele scènes later verandert opa echter in ‘Rambo’. Dat is een pijnlijke constatering: het enige wat Doron kan is speuren en moorden. Hoopvol, ook over het Israëlisch-Palestijns conflict, is Fauda dan ook geenszins. Wel spannend. Zoals in de openingsscène van het vierde seizoen, waarin een geheime operatie in Palestina wordt gefilmd. Zinderender wordt het bijna niet.