F is for Family S04E01: prachtige familiedynamiek

Aan het einde van het derde seizoen van F is for Family bleek dat de vader van Frank Murphy (Bill Burr) tijdelijk bij zoonlief zou intrekken. Naast de baby – Sue (Laura Dern) is in het begin van het vierde seizoen hoogzwanger – krijgen de Murphy’s dus nóg een extra additie aan het huishouden. Voer voor nachtmerries, want Franks agressie is goeddeels terug te leiden naar zijn traumatische jeugd. Hij werd gepest, gemanipuleerd en gekleineerd door zijn vader. Het is geen verrassing dat hij aan het begin van de aflevering zijn zorgen deelt met een pastoor.

Het levert een typische Burrleske – zou je kunnen zegen – tirade op. De geestelijke heeft eigenlijk geen tijd en Frank gelooft sowieso dat hij niet in de hemel komt. Hij legt ook even haarfijn uit waarom hij de zondagsdienst steevast overslaat. Weet de pastoor wel hoeveel moeite het kost om in het weekend vroeg op te staan en een heel gezin paraat te krijgen om een uur lang te staan en te knielen? Eerder staat de priester nog een keur aan andere parochieleden te woord in de biechtruimte. Allemaal gespeeld door Burr, die na vijf jaar nog steeds zichtbaar plezier heeft in het maken van de animatieserie.

Even later in de aflevering arriveert Franks vader William. Direct rijst de vraag: wie speelt de kwelgeest uit Franks jeugd? Welnu, dat is niemand minder dan Jonathan Banks (Breaking Bad, Better Call Saul ), die met zijn baritonstem het personage veel cachet geeft. Hoewel William in het heden een bijzonder vriendelijke verschijning is. Heeft hij zijn sadistische neigingen afgeleerd? Frank ziet met lede ogen aan hoe William zijn gezin inpakt en noemt zijn vader in een uitbrander tijdens een diner een hypocriet. Is hij vergeten hoe hij zijn zoon vernederde toen hij weende om het bombardement op Pearl Harbor?

Het is prachtige familiedynamiek, geworteld in de realiteit. Want mensen vergeten weleens de daden uit hun verleden, of willen er simpelweg niet aan herinnerd worden. En William wil allicht gewoon een charmante grootvader zijn, nu er voor hem – qua opvoeding van kinderen – niets meer op het spel staat. (En zijn zoon net als hem is verworden tot een temperamentvolle lul.) Showrunners Burr en Michael Price brengen die dualiteit met veel vernuft voor het voetlicht. Je hoopt dat William zijn excuses aanbiedt aan zijn zoon. Maar tegelijkertijd vraagt William – niet expliciet, maar toch – om vergiffenis. Als Frank hem vergeeft komt er wellicht een plekje voor hem vrij in de hemel.