Exit Netflix: Anaconda (1997)

De kordate zwaai waarmee Netflix over een paar dagen een flink deel van haar catalogus aan oude films van tafel veegt, doet denken aan het commando 'empty trash' op je computer. Want er staat heel wat meuk in het rijtje te dumpen films. Juist omdat het meuk is die Netflix niet erg gretig naar voren schuift (tenzij je kijkprofiel daar aanleiding toe geeft), waren de films je mogelijk nog niet eens opgevallen temidden van het overstelpende aanbod. En nu is er nog haast bij ook. Keuzestress? Valt mee. Anaconda is een goede optie.

De premisse: een aantal bordkartonnen karakters zakt in een pittoresk vlot een tropische rivier af op zoek naar een legendarisch grote anaconda die ze willen filmen. 'Apocalypse now meets Jaws', zo moet je het zien. Anaconda's bestaan echt en ja, het zijn bonafide monsters. 

Aan boord van het (wankele!) vlot monstert een tweetal deugende lieden aan, gespeeld door zangeres Jennifer Lopez in een van haar eerste hoofdrollen, evenals rapper Ice Cube. Verder een aantal onduidelijke testosteron-heren van wie een deel evident voorbeschikt is als anaconda-voer, maar welke? De obnoxious bekakte Brit ligt voor de hand en de zelfbenoemde anaconda-expert gespeeld door Jon Voight is ook een kandidaat, want hij lijkt erg onbetrouwbaar en houdt er duidelijk een eigen agenda op na nadat ze hem verdacht onverwacht tegenkomen aan het begin van de missie. Voight – Oscarwinnaar, vader van Angelina Jolie en fenomenaal in het eveneens op Netflix te vinden Midnight Cowboy – speelt schmierend en bekkentrekkend de slechtste rol uit zijn illustere carrière en dat doet hij – daar duidt alles op – met opzet:

 

Waarom? Omdat het leuk is om te doen, zo te zien. Voight won er indertijd verdiend twee Stinker Awards mee voor 'Most Annoying Fake Accent' en 'Worst Supporting Actor'. En hoewel Anaconda in enkele opzichten een beroerde film is die ook zes Razzie-nominaties in de wacht sleepte (de Oscars voor slechte films), schemert het talent van zowel cast als crew steeds door de kieren van dit absurde werkstuk heen. Al kijkend wordt je heen en weer geslingerd tussen ongeloof en bewondering. De tocht over de rivier voert langs alle monsterfilm-clichés, maar tegelijkertijd eert de film deze aspecten van het genre. Zij het dat voortdurend de grenzen worden opgezocht; het is allemaal ontiegelijk over the top. Hoe over the top? Zó over the top:

 

 

Anaconda is ook een ode aan ouderwetse melodramatische avonturenfilms, maar wel met een update. De 'damsel in distress' van vroeger is vervangen door de onwaarschijnlijk dappere gedecolleteerde 'damsels out of distress' Lopez en Kari Wuhrer die de heldhaftige maar kwetsbare heren uit de problemen redden. De film neemt zichzelf totaal niet serieus en is bijzonder campy maar regelmatig wel degelijk spannend en de Braziliaanse locaties zijn prachtig in beeld gebracht. Dat geldt ook voor Jennifer Lopez, die met zo'n uitgestreken gezicht in doorzichtig wit katoen rondloopt dat ze er mee wegkomt; dit is volstrekt gratuit loslopend naakt dat met suprème waardigheid wordt geëtaleerd op een niveau dat tegenwoordig alleen nog door Dwayne 'The Rock' Johnson en Jennifer Lawrence wordt behaald.

Kortom: Anaconda is rommel, leve Anaconda! Helden Lopez en Ice Cube revancheerden zich trouwens indertijd onmiddellijk met de oneindig veel betere films Out of Sight respectievelijk Three Kings. De slang zelf begon aan een betreurenswaardige serie sequels.

Er zijn wel betere oudere films te vinden in de lijst die Netflix nu schrapt (Kramer vs Kramer, Bram Stoker's Dracula, Mary Shelley's Frankenstein, Midnight Express, Awakenings, Sense and Sensibility) maar die zijn wel stuk voor stuk redelijk veeleisend. Wie zin heeft in lichter verteerbare kost, verzwelgt Anaconda.