Een interview met Pieter Derks

De werk- en repetitieplek van Pieter Derks is zo mooi –een oud fabriekspand, randje Nijmegen, vlak bij de Waal – dat je je niet kunt voorstellen dat hij er ooit weg zou willen. En toch speelde hij de afgelopen twee jaar zo’n 200 keer zijn voorstelling Uit het niets, van Delfzijl tot Terneuzen en van Carré tot de schouwburg in zijn eigen stad. Daar werd de voorstelling ruim twee maanden geleden ook vastgelegd voor het hooggeëerde televisiepubliek. 

De voorstelling waar hij, zo vertelt hij aan het begin, als jongen van droomde, in een grote zaal, met een dito decor en een band die liedjes en underscores levert. Oh ja, ze reden ook met een serieuze vrachtwagen met Pieters naam en hoofd erop door het land. Stukje marketing naar de mensen toe die op de A27 of A50 in de file stonden.

Toen Lebbis en ik ooit ‘onze’ SUV lieten beplakletteren, kregen we van een cabaret-collega te horen dat het ‘nu wel erg Bassie en Adriaan werd allemaal’. Nooit meer gedaan daarna. Jeroen van Merwijk deed dat beter: hij reed in een busje met de opdruk Onderweg naar weer een ontevreden klant. 

Je legt aan het begin van Uit het niets uit dat twee jaar een voorstelling spelen betekent dat er ondertussen nogal wat verandert in de wereld, en daarmee ook aan je materiaal. Hoe heb jij gekeken naar de bijna-hallucinante politieke gebeurtenissen van de afgelopen zes weken?

Met verwondering, maar ook nú al zin om eens grappen over andere politici te kunnen maken. En wat ik ook dacht was: shit, twee jaar lang elke avond de opening van mijn voorstelling actueel gemaakt, heb ik ’m vastgelegd, flikken ze me dit... Dus ik speel met de gedachte om vóór de uitzending nog even een nieuwe intro op te nemen. Ik vind het ook wel de lol van een voorstelling spelen hoor, dát dingen veranderen en dat je dus blijft schrijven en schaven.

Had jij verwacht dat er zoveel zou veranderen in de politiek, dat Rutte – waarvan wij beiden dachten dat die nooit meer weg zou gaan – binnen een paar dagen zijn kabinet en zijn politieke loopbaan opdoekt?

Nou, ik begon in die laatste week van het kabinet wel te denken dat hij de boel ging laten klappen, maar dat was nog gedacht vanuit een soort machtspolitiek, dat de andere partijen nog lang niet klaar waren voor verkiezingen en dat hij en de VVD daarvan zouden profiteren. Het leek me een fijne strategische move, en dan na de verkiezingen lekker bouwen aan een rechtse coalitie. Maar daarna was ik heel verrast, ik geloof dat Rutte zelf ook niet had ingeschat dat het zo’n bende zou worden.