Drie nieuwe kortfilms bij Netflix: schrale oogst

De kortfilm is een discipline an sich, maar biedt ook nog steeds jonge filmmakers de kans om hun talenten te etaleren. Netflix koopt er elk jaar een paar. Omdat ze de kortfilm belangrijk vinden, maar ook vooral in de hoop dat ze hoge ogen gooien bij de Oscars, zo lijkt het. De streamingdienst heeft ook dit jaar beet, met nominaties voor onder meer de korte animatiefilm Robin Robin en de Afghaanse tragedie Three Songs for Benazir.

Aan de Netflix-catalogus werden onlangs nog 3 korte films toegevoegd: ze staan allemaal in het teken van coming-of-age.

Gehijg kan seksueel gerelateerd zijn, maar ook het teken van een persoon die achternagezeten wordt en in levensgevaar is, zoveel is duidelijk. Sowieso is de scheidslijn tussen seks en sterven in zekere zin flinterdun: klaarkomen wordt niet voor niets de kleine dood genoemd. Filmmaker Marielle Woods speelt met deze tegenstelling in een film die zwoel begint maar culmineert in een geweldsexplosie. Nikki is verliefd op Sam maar nog niet uit de kast. En ook haar naargeestige verleden houdt ze voorlopig nog voor zichzelf. Sam wil met Nikki aan een toekomst bouwen, maar Nikki vraagt zich af of ze überhaupt een toekomst heeft.

Woods laat hiermee zien dat een coming-out voor iedereen anders is, en dat er externe factoren zijn die hierbij soms een grote rol spelen. Het verhitte slot van de film – denk aan een shoot-out - is daarvoor een opzichtige metafoor, en doet net iets te veel denken aan het superheldengenre.

In een Duitse schoolklas leert de juf haar kinderen dat mensen met een lichamelijke beperking de Duitse economie schaden. Aan het einde van de dag vertelt de vrouw aan haar zoontje, die een van haar leerlingen is en een arm mist, dat dit soort abjecte quatsch nu eenmaal deel uitmaakt van de leerstof. Forgive Us Our Trespasses speelt zich dan ook af ergens in de Tweede Wereldoorlog, in nazi-Duitsland. Enkele dagen later staan er militairen voor de deur van de juf en haar zoon. Ze komen hem halen. Hierop vlucht hij het huis uit terwijl zijn moeder de mannen afleidt.

De film eindigt met een worsteling tussen het jongetje en een nazi. Het jongetje wint. Waarmee filmmaker Ashley Eakin een soort wensdroom voor het voetlicht lijkt te willen brengen, van een wereld waarin kinderen de kwaadwillende volwassenen een kopje kleiner maken. Maar Forgive Us Our Trespasses oogt ook karikaturaal, met personages die Engels spreken met een Duits accent. Het ontbreekt in die zin aan authenticiteit.  

Soms komen verhalen tot leven, zeker voor kinderen met een grote verbeeldingskracht. In Erax leest tante Opal met haar nichtje Nina in een sprookjesboek. Waarop ineens een soort gremlin-achtig wezen verschijnt. Hij ziet er heerlijk koddig uit, maar heeft kwade motieven. Zodoende is het aan het duo om het kwaad te verslaan. Meer heeft de film van Hebru Brantley niet om het lijf. Ja, de film doet bij vlagen denken aan E.T. (1982), maar het lijkt er niet op dat Brantley de nieuwe Spielberg is.