Divines: tussen banlieue en ballet

De Franse Netflix-productie Divines draait om tienermeisje Dounia (Oulaya Amamra). Met haar losbandige moeder woont ze in een zigeunerkamp; haar dagen brengt ze het liefst met hartsvriendin Maimouna (Déborah Lukumuena) door in de banlieue of in het winkelcentrum. Ze is een passievol typje: grote bek, nog grotere dromen. Rijk worden is haar doel, hoe dan ook. Dat botst natuurlijk met het keurslijf van school. Ze werkt zich in de gunst van een lokale drughandelaarster, waarna haar ‘carrière’ een vlucht neemt. Dat de situatie niet lang goed kan gaan, lijkt voor de hand te liggen. Ondertussen ontwikkelt ze ook nog eens een grote fascinatie voor een balletdanser, met wie ze een soort haat-liefde-relatie krijgt.

Het speelfilmdebuut van regisseuse Houda Benyamina - die op het afgelopen filmfestival van Cannes de Caméra d’Or won, de prijs voor het beste debuut - vertelt geen nieuw verhaal. De manier waarop zij de levens laat zien van jongeren uit een achterstandsmilieu die de verlokkingen van het criminele leven niet kunnen weerstaan, maakt echter indruk. Dat komt mede doordat het verhaal hier vanuit het perspectief van een aantal meisjes wordt verteld. En door de zelfverzekerde manier waarop Benyamina het geheel in beeld brengt. Maar de film maakt vooral indruk met zijn rolbezetting.

De voornamelijk jonge acteurs tillen met hun naturelle spel en de zichtbare chemie tussen hen onderling het geheel naar een hoger niveau. Dat maakt de film ook méér dan een grauw sociaal drama; er zit wel degelijk veel humor in de manier waarop de meiden met elkaar omgaan. Dat we met name van Oulaya Amamra (overigens het kleine zusje van de regisseuse) nog veel gaan vernemen, moge duidelijk zijn.