Designated Survivor S02E01: Kirkman snoeft zich weer door politieke intriges

Het was me het jaartje wel voor Kirkman (Kiefer Sutherland). Het hele kabinet opgeblazen, uit het niets president worden, zijn vice president vermoord en complotten in iedere bezemkast van het Witte Huis. Uiteindelijk bleek het allemaal het werk van grote slechterik Patrick Lloyd (Terry Serpico). In de eerste aflevering van het nieuwe seizoen springen we een stukje vooruit in de tijd. Het Capitool is weer opgebouwd, Kirkmans populariteit is dalende en Lloyd is nog steeds op de vlucht.

FBI-agent Hannah Wells (Maggie Q) zit Lloyd op de hielen en dat brengt haar zelfs even in onze hoofdstad, waar auto’s rondrijden met GVD in het nummerbord en de drie meest belachelijk uitgesproken zinnetjes Nederlands ooit te horen zijn. Het is net zo pijnlijk grappig als alle perikelen van Wells inmiddels, want al sinds het einde van het eerste seizoen lijkt haar verhaallijn steeds meer op een karikatuur van een conspiracy-thriller. Zonder moeite flipperkast ze van aanwijzing naar aanwijzing; ze haalt informatie uit ‘bronnen’ die uit het niets lijken te komen. Ze vindt een boef die zweert geen informatie te geven over zijn baas, maar het lukt haar toch met een enkele zin hem alles op tafel te laten gooien. Vervolgens betreedt ze met getrokken pistool een ruimte waar aan de buitenkant een groot slot op zat dat ze zelf een seconde daarvoor vernield heeft – het gáát maar door. Met een simpele hack en een hittemap is precies te zien dat op het uiterst Mokumse adres Antwaldnorrer 53040 9863 ZT, schimmige zaken gaande zijn.

De kracht van de serie ligt duidelijk bij de politieke intriges, en die zijn er natuurlijk weer genoeg. Kirkman krijgt te maken met de gijzeling aan boord van een vliegtuig. Niet alleen blijkt er een vriend van hem aan boord, tevens zorgt de situatie voor oplopende spanning tussen Rusland en Oekraïne. Sutherland is met zijn starende blik en snuivend praten perfect voor de ingehouden agressie en dreigementen die bij netelige politieke situaties komen kijken. Voor de inspirerende speech die hij richting het einde houdt, mist hij dan weer de nuance in zijn spel om overtuigend over te komen.

Zoals het hoort bij hedendaagse series, overleefden niet alle personages het eerste seizoen; er worden dan ook wel wat nieuwe gezichten geïntroduceerd. Hannah krijg een vriendje om samen mee op jacht te gaan, de Britse geheim agent Damian (Ben Lawson) En in het Witte Huis schuifelt opeens Lyor Boone (Paulo Costanzo) als politiek directeur door de gangen, een absurd kwebbelende malloot die in eerste instantie iedereen tegen de haren inwrijft. De introductie is ietwat geforceerd, maar zijn aanwezigheid zou best eens het komische element kunnen zijn dat de serie wat lucht geeft.