Crime Scene Berlin: Nightlife Killer S01E01: ietwat sensationeel maar ook unheimisch

Driedelige documentairereeks draait om een roemruchte seriemoordenaar die in 2012 Berlijn onveilig maakt.

‘Ik leidde een normaal, eerlijk bestaan; ik had een concreet moreel kompas.’ Aan het einde van de openingsaflevering van Crime Scene Berlin: Nightlife Killer spreekt een acteur een deel van de bekentenis van seriemoordenaar Dirk P. in, onder beelden van bewakingscamera’s waarop te zien is hoe hij schichtig door een treinstation heenloopt nadat hij zijn eerste twee slachtoffers heeft gemaakt. Die combinatie van een intieme bespiegeling met dat intrigerende beeldmateriaal levert een unheimische sfeer op, omdat P. op dat moment vertelt dat er op een dag ineens iets in hem veranderde dat hij niet kon begrijpen, terwijl hij op de beelden al naar die veranderende gevoelens heeft gehandeld.

P. staat bekend om een aantal moorden in darkrooms in Berlijnse gay clubs in 2012. Hij drogeerde zijn slachtoffers met GHB voordat hij ze vermoordde. In Crime Scene Berlin: Nightlife Killer wordt meteen een onthutsend beeld geschetst van het Berlijnse nachtleven. Dat zou gevaarlijk zijn, want daar zouden dit soort dingen, is de suggestie, regelmatig gebeuren. Onzin natuurlijk. Zo’n sensationele reflex zou niet nodig hoeven zijn voor het maken van zo’n true-crime-reeks. Deze driedelige serie is op z’n best als nabestaanden aan het woord komen, of een man die een aanval van P. heeft overleefd. Of, zoals hierboven beschreven, wanneer de makers proberen de psyche van P. te doorgronden.

De scène waarin de tekst van P. te horen is onder bewakingsbeelden gaat over in een reconstructie gefilmd vanuit een eerstepersoonsperspectief. Daarin zien we P. sluipen door met fluorescent belichte Berlijnse straten. Zodra de makers op die manier met de vertelvorm spelen, maken ze op een stuk overtuigendere manier invoelbaar welke invloed P. op de stad heeft gehad.

Crime Scene Berlin: Nightlife Killer, vanaf woensdag 3 april 2024 in zijn geheel bij Netflix