Copenhagen Cowboy S01E01-02: bruut en broeierig

Foto credits: Magnus Nordenhof Jønck / Netflix

Wisselend snerpende en dromerige beats van componist Cliff Martinez, een felle, kleurrijke mise-en-scène en een hoofdpersoon die zich in een naargeestige, broeierige onderwereld begeeft. Het gestileerde Copenhagen Cowboy is onmiskenbaar een geesteskind van de Deen Nicolas Winding Refn ( Drive , 2011). In de nieuwe serie van de kleurenblinde filmmaker spat, kennelijk ter compensatie van zijn fysieke mankement, zoals gewoonlijk fluorescent rood, groen en blauw van het scherm af. Personages baden in een mysterieuze gloed. Sowieso is Refn niet van de nuance. Plot boeit hem niet echt. Het verteltempo ligt laag. En choqueren is zijn forte – zo is er in de openingsaflevering een man die zich niet alleen gedraagt maar ook knort als een varken.

Ruwweg draait Copenhagen Cowboy om de zwijgzame Miu (Angela Bundalovic): een jonge vrouw die net is gearriveerd in de Deense hoofdstad. In een bordeel, dat tevens dienstdoet als varkenshouderij, wordt ze klaargestoomd om seksuele diensten te verrichten bij mannen. Of heeft ze andere plannen? Het hoofdpersonage lijkt soms net als een spook, in het leven geroepen als een soort exponent voor Refn, zodat hij de perverse wereld van de vrouwenhandel (veel sekswerkers worden uit Oost-Europa gelokt met modellenwerk) kan laten zien; hoe schaars geklede vrouwen in de club het podium op worden gehesen om vervolgens te worden geveild en daarop met cliënten te vertrekken naar duistere hoeken van de stad.

Fascinerend aan deze neo noir is dat de boodschap er dik bovenop ligt (mannen zijn varkens) maar dat Refn er telkens mee wegkomt. Omdat zo’n boodschap weer wordt ingebed in mysterie.  Copenhagen Cowboy is als staren in een zwart gat of in een diepe put, in de hoop dat je de contouren ziet van een silhouet; een teken van leven. Refns laatste werk zal niet iedereen aanspreken, maar buiten kijf staat dat de Deen, samen met soortgenoten als David Lynch, televisie maakt die het predicaat ‘one of a kind’ zonder twijfel verdient.