Column: waarom ik het meest naar NPO Start Plus kijk

Foto credit: KRO-NCRV

Vrienden en kennissen vragen me af en toe: waar kijk jij eigenlijk naar? Dan bedoelen ze: kijk jij, net zoals wij, ook veel naar Netflix? Of naar een van de andere streamingdiensten die de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond zijn geschoten? – je kan soms door de bomen het bos niet meer zien. Door mijn werk als film- en televisiejournalist ben ik op vrijwel alle video-on-demand-platforms geabonneerd. Keuze zat dus in de donkere uurtjes. Maar als ik vervolgens vertel dat mijn vrouw en ik ’s avonds bij voorkeur kijken naar NPO Start Plus, dan kan ik rekenen op verbaasde blikken.

Ik kijk overdag naar wezenlijk andere televisie dan ’s avonds met mijn vrouw. Tijdens kantooruren is Netflix bij mij thuis de grote winnaar. De streamingdienst is de marktleider in Nederland en torent met kop en schouders boven de andere concurrenten uit. Hun originele content gaat bijna overal ter wereld tegelijk in première; de markt wordt voortdurend overspoeld met nieuwe titels, waarvan een deel het verdient om gezien en besproken te worden. Voor mij betekent dit het recenseren van veel televisiedrama’s en genretelevisie, denk aan sciencefiction en horror. Evenals een hoop speelfilms.

Naast Netflix kijk ik overdag ook regelmatig naar titels uit de catalogi van Videoland, Amazon Prime en Ziggo. De laatstgenoemde provider, die in Nederland de licenties op de kwaliteitsseries uit de stal van de Amerikaanse kabelzender HBO bezit, is ook bij ons in onze vrije tijd populair, denk aan The Deuce , Curb Your Enthusiasm en High Maintenance. Toch kijken we na het avondeten, als de kinderen op bed zijn, vrijwel altijd naar NPO Start Plus. Titels als First Dates, Een Huis Vol, Bed & Breakfast, Ik Vertrek en De Rijdende Rechter vinden bij ons gretig aftrek.

Je zou kunnen stellen dat wij – mijn vrouw en ik kijken, hoe knullig dat ook klinkt, altijd samen - houden van onvervalste Nederlandse televisie. Geworteld in de realiteit. Een mix tussen documentaire en reality-tv. Maar waarom? Voor mij heeft het ermee te maken dat ik na een dag vol verfijnd drama of groteske thrillers de behoefte heb aan iets ongecompliceerds waar wel een verhaallijn in valt te ontwaren. Gecombineerd met de Hollandse kneuterigheid: lachen om kleinburgerlijke ruzies in De Rijdende Rechter en de smeerpoetserij van baby’s in Een Huis Vol. Zo van: zo zijn wij niet. Wij weten wel beter.

Maar het tegendeel is waar: zo zijn wij, in zekere zin, wel. De conflicten uit De Rijdende Rechter zitten in een klein hoekje – en lijken iedereen wel te kunnen overkomen. En de baby die gretig in zijn eigen poepluier graait in Een Huis Vol: trots ben je er niet op als ouders, maar herkenbaar is het wel. Het zijn uitgerekend die herkenbaarheden waar dergelijke NPO-titels in grossieren. Met mensen die (een deel van) hun privéleven willen delen met de camera. Zonder gêne. Is dat niet typisch Nederlands? Bij elkaar – al is het via de televisie – in de woonkamer gluren is voor ons kennelijk minstens net zo spannend als een avondje Netflixen.