Column: Star Trek Renaissance

Star Trek gaat al flink wat decennia mee. 2023 laat zien: de ruimte-expeditie is nog lang niet voorbij. 

Ik vind het zelf moeilijk voor te stellen, maar toch kachelt de Star Trek-stoomlocomotief al bijna zestig jaar vrolijk door. Op ieder decennium weet de franchise wel zijn stempel te drukken, met in de jaren nul Star Trek: Enterprise (met Scott Bakula) en de succesvolle filmreboot Star Trek met Chris Pine als James T. Kirk en Zachary Quinto als Spock. En in 2010-2019 Star Trek: Discovery met Sonequa Martin-Green (The Walking Dead) en een dubbele dosis Michelle Yeoh.

Toch durf ik te beweren dat het huidige decennium misschien wel de beste belooft te worden sinds Jean-Luc Picard (Sir Patrick Stewart) in 1987 in Star Trek: The Next Generation in de kapiteinsstoel plaatsnam. En dan specifiek 2023. Zo werden we in het voorjaar al getrakteerd op een spectaculair finale-seizoen van Star Trek: Picard (Amazon Prime Video) en staat ons in september het vierde seizoen van de vrolijk disfunctionele animatieserie Star Trek: Lower Decks (ook Amazon) – over de avonturen van de onderhoudscrew aan boord van een middelmatig Starfleet-sterrenschip – te wachten.

Maar de meest aangename verrassing is het tweede seizoen van Star Trek: Strange New Worlds (SkyShowtime). De serie speelt zich af vlak voor de originele Star Trek-serie met William Shatner als James T. Kirk, wanneer Christopher Pike (Anson Mount) nog de kapitein van de USS Enterprise is. In tegenstelling tot het toch wat zwaarmoedige en pseudo-pyschologische navelstaren van bijvoorbeeld Star Trek: Discovery, maar ook Star Trek: Picard, weet Strange New Worlds heel goed het gevoel van optimisme en idealisme uit de vroegere series op te roepen. De meeste crewleden zijn gewoon blij om deel uit te mogen maken van de expeditie, om 'vreemde nieuwe werelden te ontdekken, op zoek te gaan naar nieuwe levensvormen en civilisaties en om moedig te gaan waar nog geen mens eerder geweest is'. De afleveringen, de meeste op zichzelf staande verhalen, bevatten precies de goede mix van humor, actie, avontuur en sluimerend gevaar. Sommige elementen kregen zelfs een make-over. Zo transformeert Spock (Ethan Peck) in een waar sekssymbool en zijn de Gorn, ooit begonnen als ietwat suffe reptielmonsters in knullige kostuums, omgevormd tot angstaanjagende en meedogenloze vijanden.

Het tweede seizoen zit waar mogelijk nog beter in zijn vel. Serieuze onderwerpen - zoals die in de rechtszaak rondom Christopher Pikes rechterhand Una Chin-Riley (Rebecca Romijn), die terecht moet staan omdat ze heeft gelogen over haar Illyriaanse achtergrond - worden niet geschuwd, maar de serie durft ook steeds meer te spelen met het format. Zoals in de cross-over aflevering These Old Scientists waarin Brad Boimler (Jack Quaid) en Beckett Mariner (Tawny Newsome), de hoofdrolspelers uit Lower Decks, per ongeluk terechtkomen op de Enterprise. De aflevering werkt niet alleen als fan service (de episode ging in première tijdens Comic Con en werd ook nog eens geregisseerd door Jonathan Frakes, William Riker uit The Next Generation) maar draagt ook nog daadwerkelijk bij aan het verhaal.

Maar het hoogtepunt moet nog komen. Die volgt aanstaande vrijdag met de musical-aflevering Subspace Rhapsody, waarin de hele crew door een mysterieus onwaarschijnlijkheidsveld opeens spontaan en ongecontroleerd in zingen uitbarst, iedere keer wanneer ze worden overmand door heftige emoties. Dus kibbelen kapitein Pike en kapitein Batel (Melanie Scrofano) in het bijzijn van hun crew in rijm over hun vakantieplannen, walsen eerste officier Una Chin-Riley en luitenant James T. Kirk (Paul Wesley) door de wandelgangen en komen Spock en zuster Chaplin (Jess Bush) tot belangrijke nieuwe inzichten wat betreft hun romantische relatie.

De aflevering eindigt, zoals het een goede musical betaamt, met een spetterende muzikale finale. Maar deze is ook bitterzoet; hierna rest nog maar één aflevering voor het einde van het seizoen.