Column Sinan Can: Mahmud

Het was erg warm die dag in juni en de airco van het gammele busje deed het niet. Daardoor werd het een lange tocht naar de Syrische stad Al-Hasakah. Vanaf daar reden we naar een klein Jezidi-dorp waar een grote tent stond. De tent was er voor de verkoeling van de Jezidimannen die bij elkaar waren gekomen voor de begrafenis van een dorpsgenoot. We reden langs vele dorpen die verlaten waren, sommigen al lange tijd, maar er waren ook dorpen waar de inwoners recent waren gevlucht vanwege de constante dreiging van IS. Als er een top 10 gemaakt zou worden van volkeren die hebben geleden de afgelopen eeuwen, dan horen de Jezidi’s daar absoluut bij. Al eeuwen moeten ze zich aanpassen, worden ze opgejaagd en vermoord.

Achter in de tent zit een man met een klein zwart snorretje in een strak shirt op een krukje. Hij is stevig aan het roken en kijkt met een lege, verdrietige blik voor zich uit. Hij heet Mahmud, een Jezidi van eind veertig uit dit dorp. Hij is de held die ik moet hebben, want in de afgelopen jaren heeft hij met een aantal mensen ruim 400 Jezidivrouwen gered uit handen van IS. 24 uur per dag is hij ermee bezig. Waar hij de kracht en energie vandaan haalt weet ik niet, maar hij heeft er zijn levenswerk van gemaakt. Hij laat me foto’s zien en verhaalt over de vrouwen die ze hebben gered. Het ene verhaal is nog schrijnender en verdrietiger dan het andere. Hij heeft veel gehuild de afgelopen jaren toen IS zijn volk aanviel en probeerde uit te roeien. Soms slaapt Mahmud er niet van. In de dagen die ik bij hem was, lukte het me welgeteld één keer om hem te laten lachen. Dat was op de laatste dag toen ik met een knuffel afscheid van hem nam. Duizend keer bedankte hij me dat ik de verhalen wilde aanhoren, de moeite had genomen om naar hem toe te komen. Hij had ook nog een klein verzoekje: of ik een GPS tracker voor hem kon regelen want er zijn nog een paar duizend Jezidi-vrouwen zoek en met zo’n apparaatje kan hij ze – als ze hem de coördinaten sturen – vinden. Eenmaal terug in Nederland heb ik drie trackers gekocht. Nu maar wachten op het moment dat ik er weer naar toe kan.

Meer Sinan Can? Lees iedere week zijn column in de VARAgids!