Column Sinan Can: Ijlal

In de buurt van het befaamde begraafplaats Père-Lachaise in Parijs, die u vast kent van beroemdheden als Karel Appel, Jim Morrison, Edith Piaf en Oscar Wilde, bevindt zich een heel klein boetiekhotel, La Nouvelle Republique. De bedrijfsleider van het hotel heet Ijlal, een vriendelijke en energieke vrouw met donkere krullen. Mocht ik ooit een hotel openen dan ga ik haar vragen om advies. Vroeg in de ochtend staat ze in de keuken om het ontbijt te organiseren, ze serveert ook en ondertussen neemt ze de telefoon op voor reserveringen. Daarna doet ze administratie en als ik na het draaien nog laat aankom bij het hotel staat ze bij de receptie geduldig mensen te woord. Moe oogt ze niet, nooit is ze chagrijnig of ongeduldig, maar Ijlal lijkt wel een eenmansorkest.

Ze is denk ik halverwege de veertig. 27 jaar geleden is ze vanuit haar geliefde stad Marrakesh in Marokko verhuisd naar Frankrijk. De piepjonge Ijlal wilde rechten gaan studeren in Versailles en liet alles achter: haar familie, haar verkering, haar stad en haar land. Voor een mooiere toekomst en om te studeren in Frankrijk. Enorm spannend, maar ze vond dat ze in het diepe moest springen. Ze begon met een studie rechten, ging daarna kunstwetenschappen studeren, maar om haar leven te bekostigen moest ze ook werken. Dus nam ze allerlei baantjes aan, van schoonmaker tot administratief werk in een ziekenhuis totdat ze ging werken als receptionist van dit hotel. De eigenaar vond haar overgekwalificeerd voor dit werk, maar Ijlal vond het niet erg. Alles wat ze doet, doet ze met veel energie en passie. Inmiddels is ze alweer drie jaar bedrijfsleider van het hotel. Elke ochtend is het weer een feest om haar te zien, al is het maar om haar te horen vertellen over kunst en architectuur.

Meer Sinan Can? Lees iedere week zijn column in de VARAgids!