Column Sinan Can: Daniëlle

Ik schreef al eerder dat ik heel af en toe iets ga zeggen over collega’s die jullie nooit zien, maar die heel bepalend zijn voor de documentaires die wij maken. Zo noemde ik regisseur Thomas Blom en cameraman Bruce Amende. Een andere stille kracht achter de documentaires is Daniëlle van Lieshout die niet alleen de research doet, maar ook samensteller was van bijvoorbeeld de laatste documentaire Retour kalifaat. Er wordt door Danielle en de anderen met zoveel liefde, bezieling en energie gewerkt aan de documentaires. Slapeloze nachten op montagesets, tot het gaatje gaan, alles geven. Over het werk dat Daniëlle verzet, zou ik een documentaire op zich kunnen maken. Ik ken niemand die zo hard werkt in Hilversum en heb geen idee waar ze de energie vandaan haalt. Je kunt haar ’s nachts om drie uur wakker maken voor een goed journalistiek verhaal en voor je het weet staat ze voor je deur. Danielle is gemaakt voor de journalistiek. Ze houdt van haar werk en zit al 22 jaar in het vak met nog steeds dezelfde nieuwsgierigheid en passie.

Ik werk sinds 2017 met Daniëlle en onze eerste productie was de documentaire De verloren kinderen van het kalifaat, daarna volgden De lokroep, Gebroken Kabul, Staatsvijand nr. 1, Bloedmineralen, My 9/11 en recent dus Retour kalifaat. Daniëlle heeft zich sinds 9/11 verdiept in de radicale islam en heeft in al die jaren een netwerk opgebouwd waar ik grote bewondering voor heb. Zij geeft de voorzetten en ik hoef de bal alleen maar in te koppen. Alle loftuitingen richting mij en elke prijs die ik voor een documentaire krijg zijn prachtig, maar daar schuilt dus altijd een team achter, waar ik alleen maar een diepe buiging voor kan maken. Ik prijs me gelukkig dat ik dag in dag uit mag werken met mensen als Thomas, Bruce, Daniëlle, Kim, Matthieu, Rienk, Sander, Erik, Hens, Xandra en vele anderen.

Meer Sinan Can? Lees iedere week zijn column in de VARAgids!