Column Sinan Can: Masooma

In een verstofte kamer zit Masooma achter een grote oude microfoon. Ik versta er weinig van, maar ze vertelt met heel veel passie en nog sneller dan Matthijs van Nieuwkerk. Zelden iemand meegemaakt die met zoveel passie radio maakt. Masooma is presentator bij een lokale radiozender in de Afghaanse stad Kandahar.

Ze zit al ruim veertig jaar in de journalistiek, met een onderbreking tussen 1994 en 2001 omdat de taliban het toen voor het zeggen hadden en werken onmogelijk maakten in Kandahar. Masooma moest gedurende het talibanbewind administratief werk doen in het ziekenhuis. Ze miste haar vak erg en hoopte op een wonder. Dat wonder kwam toen de Amerikanen samen met de Engelsen Afghanistan binnenvielen in oktober 2001, naar aanleiding van de de aanslagen van 9/11. De nasleep zorgde ook in Afghanistan voor veel ellende, maar toch kon ze haar werk weer oppakken en datzelfde werk doet ze nu, twintig jaar later, nog steeds.

De zender waarvoor Masooma werkt, is tevens een soort radiomuseum, vol apparaten die ik niet eerder had gezien. Je zou denken dat het archief heel groot zou zijn, maar dat valt tegen. De taliban hebben destijds alles vernietigd; alles dat er staat, is niet ouder dan twintig jaar. Wat er straks gaat gebeuren als de NAVO zich terugtrekt uit Afghanistan – niet alleen met Masooma maar ook met al die andere vrijgevochten vrouwen in Afghanistan – is heel onzeker. Eén ding staat vast: de taliban gaan terugkomen. Je mag hopen dat ze wat milder zullen zijn voor vrouwen, maar ik vrees het ergste voor Masooma en al die andere vrouwen.

Meer Sinan Can? Lees iedere week zijn column in de VARAgids!