Column Sinan Can: Azizullah Afzali

Een kleine man – ik schat hem een jaar of 80 – staat voor me. Hij heeft een vriendelijk gezicht en oogt nog lenig en energiek. Ik krijg een stevige handdruk van hem. Azizullah Afzali is in de Afghaanse stad Herat een bekende generaal en een held. Hij is van soldaat opgeklommen tot luitenant-generaal en heeft er 60 dienstjaren opzitten. Met een opgewekt hoofd vertelde hij me een paar weken geleden hij hoe hij op een tank de stad in reed die eind jaren 80 net was heroverd op de Russen. Hij laat me de beelden zien van zijn intocht destijds. Afzali was een moedjahedien die hard heeft gevochten in dit gebied. Later is hij gouverneur en korpschef geweest en nu houdt hij zich bezig met literatuur en kunst in zijn culturele centrum in het hartje van Herat.
 
Samen lopen we door de straten van deze prachtige, eeuwenoude stad. Terwijl hij mooie verhalen vertelt, stoppen we halverwege bij een winkel die saffraan verkoopt. Saffraan wordt gewonnen uit de heel kleine rode draadjes van bloemen van de gelijknamige krokus die veel gebruikt worden in de keukens van centraal-Azië. Volgens Afzali komt de beste saffraan – een van de duurste specerijen ter wereld – uit Herat. Vervolgens krijg ik een workshop saffraan afgewisseld met het ene mooie verhaal over de specerij na het andere. Zo vertelde hij dat de Romeinen als ze veel te veel hadden gedronken en ze bang waren voor een kater, hun kussens vulden met saffraan en dan de volgende dag zonder hoofdpijn wakker werden. Gezien de prijs van saffraan en de hoeveelheid die je dan nodig hebt, twijfel ik nog of ik het ooit zal proberen.
 
Toen ik Herat verliet, gaf Afzali me een klein cadeau: zijn tesbih, een islamitische rozenkrans uit zijn moedjahedienperiode, gemaakt van groene Shah Maqsood-stenen. Ik heb hem uitgebreid bedankt en het bijzondere cadeau meegenomen naar Nederland.

Meer Sinan Can? Lees iedere week zijn column in de VARAgids!