Column Sinan Can: Aliou

In Sevran, een van de banlieus van Parijs, werkt Aloui in een döner kebabzaak. Aloui is een jonge man uit Senegal die in 2014 verhuisd is naar Parijs om bouwkunde te studeren. Het plan was om daarna terug te keren naar Senegal om de wijk waar hij was geboren en getogen in de buurt van de hoofdstad Dakar te helpen opbouwen. Een jongensdroom van Aliou die helaas een aantal jaren geleden uiteen is gespat. Eerst werd zijn vader ziek en moest hij meer gaan werken om de medische kosten die daar me gemoeid waren te betalen en dat ging ten koste van zijn studie. Toen hij zijn studie weer wilde oppakken werd zijn moeder ziek en moest hij zich wederom richten op meer werk. In de ochtend was hij schoonmaker en in de avond werkte hij in de kebabzaak. Zeven dagen per week bijna 16 uur per dag, zonder rust, zonder vakantie. Studeren lukte niet meer en hij stopte. In datzelfde jaar overleden zijn vader en zijn moeder. ‘Toen ik wegging uit Senegal zei ik tegen mijn ouders: ik kom terug met een diploma en dan verander ik onze wijk in een paradijs. Helaas is dat niet gelukt, soms droom ik erover en word ik wakker en denk ik dat het allemaal echt is. Maar dan zie ik de pijnlijke werkelijkheid weer en ben ik dagen depressief.’

Aliou is een jonge man met een rijpe ziel en zijn glimlach is prachtig. Hij doet me denken aan Omar Sy, de acteur uit Netflix-serie Lupin. Ik eet mijn broodje döner, dat om eerlijk te zijn erg goed is. Aliou gaat weer aan het werk en de Turkse eigenaar van de zaak komt naast me zitten en vertelt met veel liefde over zijn personeelslid: ‘Hij heeft zijn hele verhaal nog niet verteld, maar geloof me, ik ken niemand die zoveel tegenslagen in het leven heeft gehad. Je zou er een film over kunnen maken.’ Sevran is een plek om treurig te worden en als ik aan het verhaal van Aliou denk, krijgt dat gevoel een extra dimensie. Hoeveel tegenslagen kan een mens verdragen? Heel veel als ik naar Aliou kijk.

Meer Sinan Can? Lees iedere week zijn column in de VARAgids!