Column: Formule 1 en kwaliteitstelevisie

Foto credit: Rebecca Brenneman / Netflix

Enige tijd geleden bracht ik bij mijn vader de Netflix-serie Mo onder de aandacht. Ik vertelde hem dat de komedie draait om een Palestijn (gespeeld door komiek Mo Amer) die al járen in de Verenigde Staten woont zonder verblijfsvergunning. Mijn vader was direct geïnteresseerd. Terecht ook: hoeveel komedieseries over Palestijnen zonder papieren zijn er überhaupt? Maar, zo vroeg mijn vader: 'Waar is Mo eigenlijk te zien? Netflix?' Ik kon gelukkig met een volmondig ‘ja’ antwoorden. Want veel mensen kunnen met een kijktip bij Apple TV+ of Starz niet erg veel. Ze gaan zich heus niet voor één titel abonneren. En Netflix? Dat lijkt vrijwel iedereen te hebben.

Overigens heeft mijn vader – al van jongs af aan een fervent film- en televisiekijker – wel meer streamingdiensten tot zijn beschikking. Maar zover ik weet ook geen Apple TV+ of Starz. Viaplay trouwens wel. Voor het Europees voetbal. Bij toeval kwam ik erachter dat bij deze Zweedse streaminggigant Ramy te zien is: een komediereeks over een Amerikaan met Egyptische roots die in New Jersey twijfelt over de zin van zijn bestaan. Het is een serie die in Nederland, toen hij in 2019 verscheen, maar weinig aandacht kreeg. Is dit genre - laten we het minderhedenkwaliteitstelevisie noemen - een niche?

Foto credit: Craig Blankenhorn / Hulu

Ramy is het geesteskindje van komiek en scenarist Ramy Youssef. Youssef maakte op zijn beurt samen met Mo Amer de komedieserie Mo. Wie Mo ziet moet dus eigenlijk ook Ramy zien. En dus eigenlijk, al is het voor even, een abonnement nemen op Viaplay. Maar, zo dacht ik, is Viaplay niet óók dat bastion voor Formule 1? Hoeveel Nederlandse racesportliefhebbers kijken eigenlijk óók naar Ramy? Wat is het soms toch spijtig dat we de kijkcijfers van streamingdiensten niet kunnen inzien. Het zou hilarisch zijn om te kunnen lezen dat er in Nederland 233 huishoudens zijn die geen wedstrijd van Max Verstappen missen én tegelijkertijd dol zijn op de humor van Youssef. 

Of zouden het er meer zijn? Ik heb dus geen idee. Het is evenwel jammer – en ja, nu klink ik als een snob – dat mensen en masse voor een sport abonnee worden van een streamingdienst, in plaats van voor een goed geschreven komediereeks die de kijker nieuwe inzichten biedt in het leven. Je zou bijna tegen Viaplay willen zeggen: hé, jullie hebben Ramy helemaal niet nodig, stal die titel even tegelijk bij Netflix. Dan kunnen mijn kennissen prompt na het zien van Mo direct door. Maar dat is natuurlijk een utopie vandaag de dag.

Foto credit: Rebecca Brenneman / Netflix

Ik raad om die reden in mijn vrienden- en kennissenkring eigenlijk nauwelijks titels aan die niet bij Netflix te zien zijn. Ja, misschien af en toe een serie bij HBO Max of Disney+. Dan verzamel ik de moed en begin ik over het laatste project van David Simon ( We Own This City ) of dat The Bear erg goed schijnt te zijn. Toch valt er dan vaak een stilte, waarna mijn gesprekspartner verzucht dat hij alleen Netflix heeft. Daar haak ik dan meteen op in: kijk Mo ! Ik weet dan ook dat de kans vrij groot is dat dat ook zal gebeuren – sowieso omdat Netflix geen Formule 1 uitzendt.