Niet erg authentieke maar bij vlagen spannende debuutfilm van Toby Meakins doet denken aan V/H/S en Saw.
De jaren tachtig blijven onverminderd in zwang in films en televisieseries. En ook Choose or Die is een hommage aan dit tijdperk en de videogames in het bijzonder. Nerd Kayla (Iola Evans) stuit op een dag op een vintage game genaamd Curs en begint te spelen. ‘Choose or die’ is telkens de binaire optie. Het spel begint nog onschuldig wanneer Kayla in een restaurant moet kiezen tussen twee eetopties, maar escaleert al snel wanneer de tiener het lot van haar serveerster mag bepalen, met bloederige gevolgen. Een soort eeuwenoude kwaadaardige entiteit blijkt de boosdoener.
Het is alleen spijtig dat filmmaker Toby Meakins en zijn co-scenaristen dit concept niet helemaal hebben uitgewerkt in de film. Sowieso voelt Choose or Die nogal onevenwichtig aan: in de openingsscène is het nog vrij onduidelijk waar de film heen wil, en het slot is ook niet helemaal bevredigend. Maar tussen die twee scènes in zitten best wat momenten die noemenswaardig zijn, en waar Meakins lekker aanrommelt met synthesizers en VHS-beelden. Dit alles doet onder meer denken aan – over VHS gesproken – de horrorreeks V/H/S en aan de Saw -films. Liefhebbers van die groteske en genadeloze martelporno zijn bij Choose or Die aan het juiste adres.
Onze nieuwsbrief ontvangen? Iedere vrijdag de nieuwste series en films in je inbox! Meld je hier aan.
Datzelfde geldt dus voor de kijkers die geen genoeg kunnen krijgen van verbeeldingen van of verwijzingen naar de jaren tachtig. Choose or Die zit boordevol moederborden, analoge bliepjes, modemgeluid en zelfs de stem van Robert Englund (de acteur die meermaals in de huid kroop van Freddy Krueger in de Nightmare On Elm Street -saga en straks ook te zien is in het vierde seizoen van Stranger Things ). De horrorfilm is in die zin misschien wel een instant-guilty pleasure. Niet goed, wel vermakelijk.