Chef & My Fridge: wennen aan Koreaanse vormgeving

Jamie Oliver poetste eind jaren negentig het imago op van de saaie televisiekok en werd het boegbeeld van moderne kookprogramma’s. Zowel professionele als amateurkoks proberen in het huidige televisielandschap succes te vergaren – zie Chopped, Masterchef tot Heel Holland Bakt. Het loont om te koken. Netflix’ recente licentiedeal met het Koreaanse kabel netwerk JTBC zorgt er voor dat naast Koreaans drama ( lees er hier meer over ) ook kookprogramma’s zoals Chef & My Fridge in de catalogus zijn opgenomen.

Het concept van Chef & My Fridge is eenvoudig. Per aflevering worden doorgaans twee beroemdheden uitgenodigd. De gasten hebben de inhoud van hun koelkast meegenomen naar de studio. Samen met de chef-koks en de andere gasten hebben ze een gesprek over de producten in de koelkast en hun dagelijkse eetpatroon. Er zijn in totaal acht tv-koks aanwezig en elke gast krijgt vier chefs toegewezen en presenteert hen twee categorieën van gerechten die zij graag zouden willen eten. Iedere chef geeft aan in welke categorie ze de strijd met elkaar willen aangaan. De categorieën zijn onder meer westerse gerechten of desserts. Vaak wordt ook een eigentijdse draai gegeven aan klassieke Koreaanse gerechten zoals jajangmyeon (noodles), bibimbap (gemixte rijst) of snacks zoals tteokbokki (rijst cake met chilisaus).

De chefs hebben meestal vijftien minuten de tijd om een gerecht – met de meegebrachte producten – voor de gasten te maken. Tijdens deze korte segmenten heeft het programma wat weg van oude tv-shows zoals het Britse Ready, Steady, Cook. Het zijn vaak fijne, eenvoudige recepten voor snelle maaltijden die de gemiddelde kijker ook zelf kan koken. Na het commentaar op de gerechten wordt de winnaar aangewezen.

Het grootste verschil met andere kookprogramma’s is de Zuid-Koreaanse productie van reality- en varietyshows. De meeste programma’s worden voorzien van slowmotion effecten, geluiden en tevens kleurrijke teksten en effecten in beeld. Dit zie je ook terug bij Chef & My Fridge.

Dat is even wennen – je zou kunnen zeggen: het is echt hartstikke lelijk. Maar Netflix vult in zo'n rap tempo de catalogus met Koreaanse waar, dat we misschien sneller wennen aan Koreaanse televisie dan we ons nu kunnen voorstellen.