Breathe S01E01: Infantiel scenario vol clichés

Een jonge vrouw filmt zichzelf tijdens haar zelfmoordpoging. Ze rolt vershoudfolie om haar hoofd, en ketent haar handen vast aan haar stoel. Het is een macaber tafereel. Je vraagt je bijna af wie haar hiertoe heeft gedreven. Dat is ook de bedoeling: in Breathe is de sadistische rechercheur Kabir (Amit Sadh) op zoek naar een seriemoordenaar. Hij krijgt Danny Mascarenhas (R. Madhavan) in het vizier: een vader met een doodzieke zoon. Dát is de premisse voor deze nieuwe Indiase Amazonserie.

Terwijl de eerste minuten van de pilotaflevering smaakvol ogen, ontpopt Breathe zich al snel tot een serie die je bijkans dwingt tot stoppen met ademen. Kabir – met de ‘oosterse’ naam – is een folteraar; Danny – met de ‘westerse’ naam – is een good guy. Kabir is een alcoholist; Danny is een idealist. Kortom: mensen met ‘verlichte’ waarden prevaleren boven mensen met ‘oosterse’ waarden. Dat is een behoorlijk abjecte en achterhaalde benadering – alsof de oosterse, Indiase waarden inferieur zijn. Dus is Kabir de stoïcijnse macho en Danny de zachtmoedige, feminiene verschijning. Nog meer clichés: in gegoede Indiase kringen spreken ze Engels en dragen ze vlinderdassen. De Indiase bourgeoisie speelt voetbal, een in hun ogen heftige sport.

Maar terug naar Danny, en zijn zieke zoon. Danny’s kind lijdt aan taaislijmziekte. Met een toeval tot gevolg, waarop de pater familias in deze tenenkrommende scène met z’n nageslacht in handen, in slow-motion, de spoedafdeling van het ziekenhuis binnenstrompelt. Waarop hij bericht krijgt dat zoonlief toe is aan een paar nieuw longen. Hint: de Hindoecultuur verbiedt dit. Wat nu? Bedelen bij nietsvermoedende passanten wier vader op sterven ligt. Zo van: ‘Zeg, hoeveel voor die organische adempompjes van je pa?’ Niettemin is dit medische probleem – de zoektocht naar een donor – voor Danny de druk op de ketel die een thriller nodig heeft.

Met enige treurnis in zijn stem vertelt hij dat er sinds het begin van deze eeuw miljoenen landgenoten zijn gestorven door een structureel gebrek aan donors. Deze plechtige smeekbede is uiteraard overbodig, en exemplarisch voor het infantiele scenario. En Kabir? Zijn dochter is dood. Dat geeft ook aanleiding voor rancune. De beste man drinkt naar verluidt 1 liter sterke drank per dienst. Mierzoete pianopartijen onderschrijven deze tragiek, en vioolensembles gaan nog een stap verder. Alle melodramatische registers worden opengetrokken.