Blackspace: moordende eenhoorns met dubbele agenda

“Het lijken wel Amerikaanse toestanden”, bromt een van de hoofdpersonages nadat een bende met macabare eenhoornmaskers een middelbare school in een Israëlische stad heeft overvallen. Vier kinderen zijn doodgeschoten, een flink aantal is gewond geraakt. Rechercheur Rami (Guri Alfi) leidt het onderzoek, maar blijkt zelf nog flink wat onverwerkte jeugdtrauma's met zich mee te zeulen die door deze gekke zaak weer boven komen drijven. Ook de leerlingen blijken te barsten van de verborgen agenda's die zij vooral met elkaar communiceren via Blackspace, een versleuteld Whatsapp-achtig chatsysteem vol mysterieuze berichten.

Blackspace intrigeert en biedt voldoende plottwists om de aandacht acht afleveringen lang vast te houden. Maar tegelijkertijd stapelt het aantal kleine ergernissen en gekunstelde toevalligheden zich gedurende de serie wel op. Met sommige kun je nog wel leven, zoals politiechefs die domme of onverklaarbare besluiten nemen of geniale nerds die in een handomdraai elke versleuteling weten te kraken. Maar was het echt te veel moeite om acteurs te casten die er daadwerkelijk uitzien als tieners en niet als overjarige studenten? Een dramatische gimmick als een glazen oog maakt een hoofdpersonage nog niet meteen interessant. En is het echt te veel gevraagd om de held een keertje  niet  op te zadelen met zwangere vriendin die te pas en te onpas belt om te vragen wanneer manlief weer eens aandacht aan haar schenkt?

Het is jammer dat Blackspaceniet meer moeite gedaan heeft om de kijkers serieuzer te nemen. Want onder alle ruis en de toevalligheden die het verhaal voortduwen, zitten zoveel urgente thema's die erom schreeuwen verder uitgediept en verkend te worden. Er kan nooit genoeg aandacht worden gevraagd voor de impact die pesten op het leven van jongeren kan hebben of de manier waarop het anders behandelen van bepaalde groepen (zoals in Israël de Palestijnen) vaak al op jonge leeftijd wordt aangeleerd.