Bioscoop Première: Sage Femme

De Franse cinema heeft ons de wonderen van Godart en Truffaut gebracht dus we klagen niet, of misschien toch een beetje: de stroom te zwaarmoedige verhalen over complexe intermenselijke verhoudingen. Er moeten beslist films gemaakt worden over complexe intermenselijke verhoudingen, maar in Franse handen worden die films soms een tikje benauwend. Sage Femme (de titel betekent zowel 'vroedvrouw' als 'wijze vrouw') is beslist een goed gemaakte film met twee grote actrices – Deneuve behoeft geen introductie en Catherine Frot kennen we onder andere van Marguerite en La tourneuse de pages. Maar de film is ook iets te traag. Er gebeurt iets te weinig. En wat er gebeurt is soms erg grappig en ontroerend, maar toch ook vooral zo clichématig melancholiek dat je er een beetje moe én droef van wordt.

Frot speelt de wat kleurloze middelbare vroedvrouw Claire die alleen maar keihard werkt, niets van het leven verlangt en ook niet veel terugkrijgt: ze heeft een jonge zoon die haar niet erg bij zijn leven betrekt, ze heeft het treurigste moestuintje uit de recente filmgeschiedenis en het ziekenhuis waarin ze werkt, gaat sluiten. Dan krijgt ze ook nog een voicemail van de ex-minnares van haar vader, die de man dertig jaar geleden zonder opgaaf van redenen ineens verliet om spoorloos te verdwijnen. Of ze terug kan bellen.

Dat doet Claire en zo raakt ze verzeild in het rommelige leven van Béatrice (Deneuve), een bon-vivant die aan het eind van haar leven financieel aan lager wal is geraakt en bij wie bovendien net een hersentumor is geconstateerd. Ze wil haar minnaar en diens dochter graag nog een keer spreken. Dat eerste wordt moeilijk, zoals Claire bij hun eerste ontmoeting droogjes opmerkt; de man pleegde kort na het brute vertrek van Béatrice zelfmoord en hij is verstrooid in de Seine. Ondanks deze weinig hoopgevende start ontwikkelt zich een relatie tussen de vrouwen: in Claire's leven gebeurt eindelijk eens iets doordat Béatrice een wild leven leidt – het is leuk om Deneuve als een nogal verlopen, kettingrokende gokster te zien. En Béatrice kan zich in haar behoeftige en berooide laatste dagen vastklampen aan de stabiliteit van Claire. Hoewel de actrices samen soms spetteren, rust er derhalve wat veel doem en troosteloosheid op Sage Femme. Die wordt slechts deels goedgemaakt door de extreem sympathieke buurman van Claire op dat moestuintje, gespeeld door Olivier Gourmet (Chocolat). Regisseur Martin Provost maakte eerder de zwaar gelauwerde film Séraphine, maar het is de vraag of deze wat vlakke oefening in melancholie op dezelfde ontvangst kan rekenen.