Barrie Barista S01: oase van lompe grappen tijdens de Apocalyps

Van het team van Random Shit komt de minst conventionele Nederlandse coronakomedie tot nu toe. De goedbedoelende new age-barista Barrie (Henry van Loon met knotje) ontvangt tijdens de Apocalyps een leger aan bizarre klanten.

Het café van Barrie Barista is een oase van rust tijdens het einde der tijden dat zich buiten zijn deuren voltrekt. Wat voor ramp de aarde precies trof, komen we nooit te weten: er zijn vlammen, er wordt gemoord en verkracht. We hadden sojakip moeten eten, suggereert een veganiste (Ilse Warringa) die een macrobiologische latte komt drinken. Of misschien komt het wel door de buitenlanders waar ene Geert over foetert voordat hij op straat een Marokkaan doodschiet.

De klanten die Barrie ontvangt - gespeeld door een flink aantal komieken en grote acteurs, van de jongens van Rundfunk tot Ruben van der Meer, en van Elise Schaap tot Loes Schnepper - delen hun gedachten of ervaringen met de zweverige barista, zuipen zich klem of doen een dansje met een dode hond. Hun eigen sores en vege lijf krijgen meer aandacht dan de grotere problemen die buiten spelen; het vergt weinig moeite om in de opzet van de in coronatijd ontwikkelde serie een vergelijking met de wereld anno 2020 te zien.

De aangenaam ontregelende toon en grofheid van Barrie Barista is vergelijkbaar met die van Random Shit, het eerste programma dat regisseur Flip van der Kuil en Van Loon voor Videoland maakten. Kolder rond scheten, kots, afgehakte piemels, dode foetussen en overleden exen (Kim Holland, wiens rol zich beperkt tot een foto in een lijstje) worden in hoog tempo op de kijker afgevuurd; sommige raken trefzeker doel, andere slaan dood.

Met zes afleveringen van gemiddeld 12 minuten voelt Barrie Barista meer aan als een Saturday Night Live-achtige reeks sketches dan zijn voorganger, maar dat maakt het meteen ook toegankelijker voor een breder publiek. Hoogtepunten zijn het twistgesprek tussen Van Loon en Jelka van Houten (in het dagelijks leven een paar) over grappen over stereotypen, het bezoek van Theo Maassen als verzetsheld die zijn eigen zoontje heeft opgegeten, en de monoloog van Gijs Naber die zichzelf en zijn carrière hilarisch op de korrel neemt ('Ik was Redbad, ik heb drie Gouden Kalveren!').

De grootste verdienste van Barrie Barista is dat de aaneenschakeling van absurde grappen de kijker een uurtje vooral niet laat denken aan de dagelijkse ellende rond corona – net zoals de bezoekers van Barrie met zijn koffie ook een kort rustpuntje in de chaos zoeken.