American Vandal S02E01-04: van penisgraffiti naar een diarree-explosie

Zouden er nietsvermoedende kijkers zijn die op een druilerige herfstavond in hun Netflix-overzicht per abuis klikken op American Vandal en geloven dat ze hier te maken hebben met een onvervalste documentairereeks? Ook het tweede seizoen van mockumentary American Vandal oogt namelijk als een professionele zoektocht à la Making a Murderer. Wie is de Turd Burglar (de drol-inbreker)? Ofwel: wie is de aanstichter van het diarree-incident op de St. Bernadine Catholic School in Bellevue, een plaatsje nabij Seattle, op 6 november 2017. Peter Maldonado (Tyler Alvarez) en Sam Ecklund (Griffin Gluck) werpen zich opnieuw op als de luizen in de pels van de mogelijke dader(s).

Zo begint de opmaat naar de oplossing van het bruine mysterie, dat allemaal begon op een ogenschijnlijk willekeurige maandag. Scholieren verzamelen zich en masse in de kantine om te gaan lunchen, en worden onpasselijk van de limonade. Er wordt gedrongen bij de toiletten en de hulpdiensten worden gebeld, waarvan één reactie wordt afgespeeld: ‘Ze zijn allemaal ziek, ze zijn allemaal aan het poepen.’ Uit pure noodzaak doen sommigen hun behoefte in prullenbakken, anderen glijden prompt uit op hun eigen ongewenste boodschap. Het resultaat is traumatisch: op een ouderavond wordt gevraagd hoe je fecaliën uit een trui wast, en gemeld dat één van de scholieren last heeft van aambeien. Nadien durven de leerlingen zodra ze de geur van een scheetje ruiken niet meer om zich heen te kijken.

Maldonado en Ecklund, het duo dat het penisgraffiti-incident uit het eerste seizoen oploste en op uitnodiging is ingevlogen, krijgt opnieuw een stel pregnante dilemma’s voorgeschoteld, zoals: is hij aan het drukken, of houdt hij het in? Die vraag heeft betrekking op beeldmateriaal van verdachte Kevin McClain (Travis Tope). Houdt hij in de schoolkantine de diarree tegen die zijn lichaam zo spoedig mogelijk wil verlaten? Of poept hij hier moedwillig in zijn broek zodat men hem niet zal verdenken? De pedante McClain – niet te verwarren met John McClane uit Die Hard – is zodra Maldonado en Ecklund arriveren, weken na het incident dat is omgedoopt tot The Brownout, al veroordeeld, maar een klasgenoot twijfelt aan McClains wellicht onrechtmatig verkregen bekentenis.

Enfin, dit incident ruikt naar een vooropgezet plan. Zeker als blijkt dat The Brownout onderdeel is van een bruine drietrapsraket; drie smeuïge incidenten die elkaar in rap tempo opvolgen. De makers van American Vandal zullen er vast om moeten gniffelen: die hele batterij aan volwassen acteurs, die docenten, ouders en agenten spelen, en voortdurend woorden als poep en stront in de mond moeten nemen. Het is die juxtapositie van de serieuze (volwassen) toon en hun geestige dialoog die zo dondersgoed werkt. Neem bijvoorbeeld een diender die tijdens een verhoor aan McClain vraagt ‘wat hij met de poep’ heeft gedaan.

En dan zijn er prachtige metaforen als: ‘Mijn anus voelde als een rietje waar de Niagarawatervallen doorheen raasden.’ Enfin, het tweede seizoen van American Vandal is niet voor fijnproevers, behalve als een ‘fijnproever’ een persoon behelst die een liefhebber is van scatologische humor. Het is overigens wel knap dat de makers, ondanks de flauwheid van het thema (en poep is nu eenmaal hilarisch, geef toe) ook een aantal andere, nijpende zaken aan het licht brengen. Zoals de dubbele standaard op veel prestigieuze scholen, waar atleten de hand boven het hoofd wordt gehouden zodat ze op het veld of op de baan kunnen excelleren – vaak ten koste van de gemiddelde scholier.

Ook de nadruk op pestpraktijken, en de manier waarop scholieren elkaar percipiëren speelt een belangrijke rol. Net als de wijze waarop volwassenen omgaan met kinderen, en hoe vooroordelen amper te bestrijden zijn. Als je zou moeten zeggen wie in dit soort gefictionaliseerde drama’s, die sterk gegrond zijn in de realiteit, de echte daders zijn, dan zijn dat dikwijls de volwassenen. Het is afwachten of dat in dit geval ook de conclusie zal zijn, want daarvoor hebben Maldonado en Ecklund nog het nodige onderzoek te doen. Zoals: het forensisch onder de loep nemen van emoji’s, Instagram-beeldanalyse en ouderwets verhoor. It’s a dirty job but somebody’s gotta do it.