Altered Carbon S02E01-05: liefde in tijden van onsterfelijkheid

‘This is a ghost story told in the age of eternal life.’

Wie dacht dat het eerste seizoen van de broeierige scifi-serie Altered Carbon ging om het moordmysterie rondom de megarijke Laurens Bancroft (James Purefoy) kwam bedrogen uit. (In de samenvatting van seizoen een die voorafgaand aan seizoen twee wordt afgespeeld is Bancroft zelfs in geen velden of wegen te bekennen.)

Aan het einde van het eerste seizoen werd duidelijk wat de kern van Altered Carbon wel was (of in ieder geval had moeten zijn): een tragisch romantisch sprookje, met ‘Envoy’/supersoldaat Takeshi Kovacs (Joel Kinnaman, Hanna ) als de prins en rebellenleidster Quellcrist Falconer (Renée Elise Goldsberry, The Good Wife ) als de schone slaapster.

Of de makers ook helemaal geslaagd waren in deze kant van het verhaal valt te bediscussiëren. Het hele liefdesverhaal speelde zich af in flashbacks naar een tijd dat Kovacs nog in zijn originele lichaam (Will Yun Lee, Falling Water, The Good Doctor ) leefde.

Even een korte uitleg: in de verre toekomst kunnen mensen hun hele bewustzijn downloaden op een compacte harde schijf (‘cortical stack’), die vervolgens in elk willekeurig lichaam (‘sleeve’) geïnstalleerd kan worden: man, vrouw, organisch, synthetisch. De leden van de allerrijkste elite - ook wel Meths genoemd - hebben daarnaast ook nog een geavanceerd back-up systeem, waardoor ze niet afhankelijk zijn van die ene schijf. Zo kon Bancroft ook aan Kovacs vragen om zijn eigen moord op te lossen. Het gevolg: de mogelijkheid tot eeuwig leven.

Maar terug naar Kovacs. Aan het einde van het seizoen vertelde zijn zus Reileen (Dichen Lachman) dan zijn grote liefde toch niet dood was, maar ergens door haar veilig in een vriezer lag opgeborgen. Dus heeft Kovacs (nu in het lichaam van acteur Anthony Mackie, The Falcon and the Winter Soldier ) nog maar één doel: haar vinden.

Uiteraard zijn er beren op de weg: omdat zijn grote liefde door de heersende klasse nog steeds wordt gezien staatsvijand nummer een - want vroegere leider van het verzet - speelt Kovacs zichzelf al snel in de kijker bij gouverneur Danica Harlan (Lela Loren), kolonel Carrera (Torben Liebrecht) en premiejager Trepp (Simone Missick, Luke Cage ). Daarnaast waart er ook een bloeddorstige moordenaar rond die het specifiek op Meths heeft voorzien, en daarbij gebruik maakt van een angstaanjagend wapen dat kan zorgen dat, dit keer, dood ook écht dood is.

Zoals gezegd, in het eerste seizoen voelde het liefdeslijntje letterlijk als een postscript. Dat probleem is in seizoen twee wel verholpen. Mackie geeft de liefde het nodige gewicht. Zijn Kovacs is gedreven en gepassioneerd, maar ook, zoals zijn oude vriend Tanaseda Hideki (James Saito, The Terror S02 , Always Be My Maybe ) hem waarschuwt: een tikkeltje obsessief.

Maar er valt meer te genieten, zoals de opnieuw indrukwekkende actiesequenties, waarin Kovacs goed gebruik maakt van de technische snufjes die in zijn nieuwe ‘sleeve’ ingebakken zitten (zo vliegen wapens – net zoals bij Thor en zijn hamer – zo als vanzelf in zijn handen).

Ook maken de makers dankbaar gebruik van het 'body swap' principe, zoals een scène waarin Kovacs het moet opnemen tegen tegenstanders die er precies uitzien als zijn vrienden en geliefden uit seizoen een.

De prijs voor MVP (most valuable player) gaat opnieuw naar Chris Conner ( American Crime Story ) als A.I. Poe, de trouwe sidekick van Kovacs, die worstelt met een groot dilemma: na zijn avonturen in seizoen een is zijn software ernstig beschadigd. Een complete reboot kan helpen, maar dan verliest hij ook alle herinneringen die hij samen met Kovacs heeft opgedaan.

Ook de slechteriken blijken genuanceerder in elkaar te zitten dan eerst gedacht. Vooral Carrera heeft nog een belangrijke, en ergens ook wel begrijpelijke, extra reden waarom hij zo op Kovacs gefixeerd is. En dan is Kovacs nog niet eens geconfronteerd met zijn meest formidabele vijand…