Alpha Males S01E01: achterhaald en tenenkrommend

Foto credits: Manuel Fiestas / Netflix

Vier bevriende veertigers nemen in Alpha Males ( Machos Alfas ) deel aan een cursus waarvan de organisator beweert dat deze mannen kan helpen van hun toxische masculiniteit af te komen. Een voor een komen ze in beeld. ‘Ik ben Santi en ik ben een seksist.' 'Ik ben Pedro en kennelijk ook een seksist.’ Gelukkig leren ze tijdens de lessen hun ‘mannelijk chauvinisme’ onder controle te brengen. Al snel loopt een van de cursisten echter driftig de zaal uit. Niet alle mannen willen mee veranderen met de wereld, zoveel is duidelijk. Maar Santi (Gorka Otxoa), Luis (Fele Martinez), Pedro (Fernando Gil) en Raúl (Raúl Téjon) dus overduidelijk wel.

Om uiteenlopende redenen. De date van Santi verlangt naar een monogame relatie, maar hij vindt het moeilijk zich aan haar te binden. Luis krijgt hem niet meer omhoog na een dag werken en zijn vrouw dreigt hem te verlaten (ook seksspeeltjes helpen niet). Ook Pedro en Raúl willen van zichzelf betere mannen maken. Dit alles is natuurlijk ironisch bedoeld. Niet als een kritiek op feministen, maar als een manier om progressieve krachten beter te begrijpen. Je kan je echter niet aan de indruk onttrekken dat huidige emancipatoire ontwikkelingen ook een beetje het doelwit zijn van Alpha Males.

Een serie over toxische masculiniteit met toxische mannen die stiekem ook een beetje stipuleert: gaan we niet te ver? Is het allemaal niet te overdreven? Op zich kan je dat doen onder de dekmantel van humor. Maar de vraag rijst: in hoeverre is deze komediereeks wezenlijk anders dan andere zogeheten 'buddy comedy’s'? Steevast draait het immers om relatieproblemen en is dat een onderwerp waar heteromannen elkaar tijdens gesprekken in vinden. Een cliché dus, dat in Alpha Males nauwelijks wordt ontweken. De serie is dan ook geenszins innovatief, maar eerder achterhaald.