Adú: drie weinig rooskleurige perspectieven op Afrika

Vanaf de openingsscène wordt duidelijk dat Adú een pijnlijke kroniek is van hedendaags Afrika. Met armoede, stroperij en corruptie. En met witte mensen die bijdragen aan het probleem en witte mensen die het probleem willen oplossen. Scenarist Alejandro Hernández schetst het verhaal vanuit drie perspectieven: een Spaanse reservaatbeheerder (Luis Tosar) en zijn dochter (Anna Castillo) in Kameroen, een jongetje (Moustapha Oumarou speelt Adú) dat met z’n zusje (Zayiddya Dissou) Afrika probeert te ontvluchten en een politieagent (Álvaro Cervantes) die betrokken raakt bij een dodelijk incident bij de grens tussen Spanje en Marokko bij Melilla.

Hernández probeert de drie levens nadrukkelijk met elkaar te verbinden, net zoals Alejandro González Iñárritu deed in Babel (2006). In die bekende mozaïekfilm zagen we gelijkenissen tussen mensen in Japan, Marokko, de Verenigde Staten en Mexico. Adú probeert een soortgelijk kunstje te flikken, maar leunt sterk op de verhalen rondom de witte personages. Waardoor het titelpersonage en zijn zus af en toe onderbelicht blijven; terwijl zij degenen zijn die op het Afrikaanse continent zijn geboren. Je zou kunnen bevroeden dat dit komt omdat een Netflix-film zonder bekende – lees: Spaanse – acteurs geen publiek trekt. Het is evenwel zeer problematisch, hoewel je ook zou kunnen betogen dat Afrikaanse problemen zijn veroorzaakt door het Westen.

En er schort meer aan Adú. De CGI is tenenkrommend slecht, zoals wanneer het landingsgestel van een vliegtuig wordt geopend en een verstekeling uit de hemel valt. Terwijl zo’n moment juist een zeker tragisch effect moet sorteren, werkt het door de knullige effecten averechts. Hoewel Adú ook grossiert in prachtige weidse beelden van Afrika, die in schril contrast staan met de akeligheden die de camera er allemaal aantreft. Want Adú is allesbehalve een feelgoodfilm. Het is een gruwelijke tragedie over een continent waarin de toekomst weinig rooskleurig oogt. Het is het type film waardoor je weer eens zelf over de dynamiek in de wereld gaat nadenken.