Acteur Werner Kolf over zijn toekomstplannen

Hoewel zijn personage in de serie BuZa weinig ambitie toont, heeft Werner Kolf zelf grootse plannen. ‘Acteurs van kleur staan nog altijd in dienst van de witte acteur in de hoofdrol.'

Op 21 november start na vier jaar het tweede seizoen van BuZa. Waarom duurde het zo lang?
Ik kan me voorstellen dat het iets te maken heeft met de agenda van Frank Ketelaar. Zo’n seizoen schrijven en regisseren doe je niet even tussen de andere projecten door: daar moet je echt de tijd voor nemen.

Had je verwacht dat er nog een nieuw seizoen zou komen?
Ik had het wel verwacht, ja. Frank Ketelaar is succesvol als regisseur en scenarioschrijver en de recensies over het eerste seizoen waren goed. Vaak krijg je dan het vertrouwen om een tweede seizoen te maken.

BuZa kreeg inderdaad goede recensies, maar ik las ook kritiek. Bijvoorbeeld dat vier afleveringen te weinig zijn om het verhaal goed uit te werken en de personages uit de diepen.
Vier keer veertig minuten is inderdaad vrij kort om een verhaal en een personage echt goed uit te diepen. Daarom is het fijn dat het tweede seizoen zeven afleveringen heeft. Voor mij was het een uitdaging om mijn personage (politiek assistent Raoul Dubois, red.) iets dichter bij de mensen te brengen dan in het eerste seizoen. Ik vond hem soms iets te burgerlijk. Vaak los je dat op door taal: af en toe een scheldwoord laten vallen, bijvoorbeeld. Daardoor wordt het misschien iets volkser, maar ook iets menselijker. Ik scheld zelf ook als iets tegenzit.

In het nieuwe seizoen zitten weer kwinkslagen naar de actualiteit. Hoe zie jij de werkelijkheid weerspiegeld in de serie?
Er wordt in de politiek ontzettend veel aandacht besteed aan relletjes, waardoor er minder ruimte is voor een inhoudelijk gesprek. Je ziet daarin de invloed van sociale media: politici praten in oneliners, er is weinig ruimte voor nuance. Wat natuurlijk ook opviel bij de afgelopen verkiezingsdebatten is dat politici het moeilijk vinden om te luisteren naar wat de ander zegt en daar dan op te reageren. Dat zou ik zelf ook moeilijk vinden, maar je zou willen dat politici vaker echt naar elkaar gaan luisteren én met elkaar gaan praten.

Je ziet nu een klein beetje een tegenbeweging met de ‘fatsoenlijke’ politiek van Henri Bontenbal.
Ja, dat vind ik wel mooi. Nogmaals: ik zou het echt niet beter doen, maar ik merk – ook buiten de politiek overigens – dat je wordt meegesleurd in een soort rat race om overal maar een mening over te hebben, zonder eerst even goed na te denken. Ik ben niet iemand die heel snel zijn politieke mening geeft, omdat ik vaak niet genoeg kennis van zaken heb over een bepaald onderwerp. Neem Gaza, dat is ongelooflijk complex, daar kon ik aan het begin niet zomaar iets over zeggen. Het is verleidelijk om het nieuws dat je op nieuws sites leest voor waar aan te nemen, maar dat is natuurlijk niet altijd de enige waarheid. De gemiddelde mens, mezelf meegerekend, is best lui. Die gaat niet zelf op onderzoek uit, terwijl je dat wel zou moeten doen.

Raoul, jouw personage, is heel loyaal aan het team waarvoor hij werkt. Lijk jij op hem qua persoon?
Ik denk dat ik een mix ben van Raoul en zijn vrouw Monique – de woordvoerster van minister Meinema, dezelfde minister van wie ik in de serie assistent ben. Monique is namelijk iets ambitieuzer dan Raoul. Je merkt aan alles dat ze niet alleen maar woordvoerster van de minister wil zijn; ze ambieert eigenlijk zelf over een paar jaar minister-president van Nederland te worden. Raoul is loyaal, maar heeft geen ambitie om verdere carrière te maken. Ik heb dat persoonlijk wel. Hoewel ik het niet nodig vind om van de daken te schreeuwen, ben ik best wel ambitieus.

Wat zijn je ambities dan?
In de eerste plaats om mentaal en fysiek gezond te blijven. Dat is het belangrijkste. In het leven dat ik leid vergeet je soms dat je mentaal en fysiek een balans moet vinden, want anders leef je niet lang, vrees ik.

Aha. En hoe vind je die balans?
Ik neem veel rust en sport twee keer per week. Tien jaar geleden was mijn agenda vol van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, maar nu neem ik na een paar dagen draaien een paar dagen rust om mezelf op te laden.

En werkgerelateerd? Lonkt Hollywood?
Dat wordt me vaak gevraagd, maar ik ben daar denk ik te nuchter voor. Natuurlijk zou ik in een vette Hollywood-film willen spelen, maar het is zo moeilijk om ertussen te komen… Ik was een tijdje aan het oefenen op mijn Engels, puur vanuit de gedachte: mocht het ooit op mijn pad komen dan ben ik in ieder geval goed voorbereid. Maar ik ben er verder niet echt mee bezig geweest, ook omdat er hier nog zoveel verhalen te vertellen zijn. Mijn handen kriebelen om zelf iets te ontwikkelen.

Omdat je iets te vertellen hebt?
Als acteur speel je altijd iets dat een ander heeft bedacht, maar ik heb zelf ook wat te vertellen, absoluut. Ik mis op het toneel, maar ook in films en series, échte mensen. Mensen in wie mijn vrienden die nooit naar het theater gaan zich ook kunnen herkennen. Ik ben opgegroeid in AmsterdamZuidoost. Als ik daar over straat loop, kom ik weleens een bekendetegen die zegt: wanneer ga je nou eens iets voor ons maken? Dan zeg ik: yo, ik ben acteur, ik ben geen scenarist, zo makkelijk is het allemaal niet. Maar ergens voel ik me toch een klein beetje verantwoordelijk. Ik moet het dus eens proberen.

Welk verhaal zou jij willen vertellen?
Ik ben al een hele tijd bezig met een project rond het thema ouderverstoting; met name over vaders die hun kinderen niet meer mogen zien. Daar hoor je weinig over in de media, maar waar je wel veel over hoort, zijn familiedrama’s. ‘Man schiet gezin dood en daarna zichzelf.’ Terecht uiteraard dat daar veel aandacht voor is, maar er zijn misschien ook gevallen die voorkomen hadden kunnen worden als er in een eerdere fase naar die mannen was geluisterd. Ik weet niet of dat zo is, ik zeg het heel voorzichtig, maar door de interviews die ik heb gehouden met ervaringsdeskundigen en de dingen die ik erover heb gelezen denk ik dat ouderverstoting vaak een oorzaak kan zijn van een familiedrama.

Lees verder in VARAgids 46. Vanaf dinsdag 11 november 2025 op de mat, in de winkel en in de app. Nog geen abonnee?