A League of Their Own S01E01: kippenvel van honkballende vrouwen

Het bloed van Carson Shaw (Abbi Jacobson is tevens showrunner van A League of Their Own ) kruipt waar het niet gaan kan. Ze moet en zal professioneel honkballer worden en neemt in 1943 vanuit haar dorp in de rurale Amerikaanse staat Idaho de trein naar Chicago. In haar coupé zet ze voor de spiegel haar pet op en doet ze haar honkbalhandschoen aan. Het is een bevrijdende scène waarin de makers lijken te fluisteren: vrouwen kunnen net zo badass zijn als mannen. Dat is nogal een open deur, maar die boodschap wordt wel met veel overtuiging voor het voetlicht gebracht in deze nieuwe dramedyreeks.

Als Shaw eenmaal in Chicago arriveert, dan treft ze al snel een paar lotgenoten die zich ook hebben aangemeld voor de try-outs voor een nieuwe vrouwencompetitie die binnenkort van start zal gaan. Het zijn allemaal vrouwen – sowieso bestaat de cast van A League of Their Own uit een kleurrijk gezelschap waarin alle maten en huidskleuren zijn gerepresenteerd – die het spelletje al jaren heimelijk spelen. Sommige zijn getrouwd, en getrouwde vrouwen honkballen nu eenmaal niet, die zorgen voor hun kinderen en doen het huishouden – honkbal is veel te wild. Dat vinden de vrouwen zelf natuurlijk niet, maar de mannen.

En in A League of Their Own zijn het ook de mannen die (nog steeds) aan de knopjes draaien. Zo vindt de geldschieter van de competitie dat de vrouwen niet aantrekkelijk genoeg zijn en te grote kuitspieren hebben. Een fascinerende observatie: grote honkballers uit die tijd waren niet per se moeders mooiste. Niettemin wordt op die manier getoond hoe er destijds – en laten we wel wezen, nu nog steeds – met twee maten gemeten werd. Vrouwen moeten knap zijn; mannen moeten een bal hard kunnen wegslaan. Al snel blijkt echter dat Shaw dat laatste óók goed kan, hoewel ze nog beter is in het vangen van de bal – haar ijzersterke spel, gevat in slow-motion, resulteert in kippenvelmomenten.

A League of Their Own is een spin-off van de gelijknamige film van Penny Marshall – met Tom Hanks en Geena Davis – uit 1992. De timing van Jacobson en co-scenarist Will Graham (de man achter Mozart in the Jungle ) is perfect. Hoewel steeds meer vrouwen professionele sporten beoefenen en daar ook voor betaald krijgen, is er zeker nog sprake van een soort genderkloof. Mannen krijgen ten opzichte van vrouwen een veelvoud betaald. Jacobson en Graham zetten dit pregnante onderwerp met verve en op speelse wijze op de kaart. Met in de kern een groep vastberaden vrouwen die zich uit het patriarchaat proberen los te breken.