Hallo Justin!

Tienduizenden mensen van over de hele wereld zeggen sinds kort via Twitter ‘hallo’ tegen de Amerikaanse Justin. Wat is hier aan de hand?

Hey allemaal! Mijn naam is Justin, ik heb een beperking genaamd 22q-syndroom. Mijn vraag is hoeveel mensen, ondanks mijn beperking, werkelijk “hallo” tegen mij zeggen. Dat wil ik weten.’ Dit bericht deelt de Amerikaanse Justin Gigliotti begin maart in een korte video op Twitter. ‘Het zou mijn dag maken, het zou mijn hart blij maken, het zou mij blij maken,’ voegt hij er nog aan toe. Wat er vervolgens ontstaat, had hij nooit verwacht. Binnen korte tijd wordt zijn video 1,5 miljoen keer bekeken en wordt hij door tienduizenden mensen van over de hele wereld onder vernoeming van #HeyJustin begroet. Een groot deel van de reacties komt van mensen die in hun bericht Justin niet enkel begroeten, maar hem ook sterken in het idee dat hij niet alleen is, omdat zij ook een beperking hebben. Met zijn bericht doorbreekt hij dus niet alleen voor zichzelf het taboe op praten over zijn beperking, hij geeft anderen de kracht hetzelfde te doen. En dat lijkt bevrijdend te werken.
 
Met dit bericht slaat Justin de spijker op zijn kop, volgens Je zal het maar hebben-presentator Jurre Geluk. ‘Beter kan je het niet omschrijven. Het overgrote deel, dat is ook wat ik vaak merk bij de gasten van Je zal het maar hebben, heeft het gevoel dat ze niet worden gezien omdat ze niet serieus genomen worden en dat ze niet worden gezien voor wie ze echt zijn,’ legt Geluk uit. ‘De vraag van Justin of mensen “hallo” tegen hem zouden willen zeggen ondanks zijn beperking omvat dat gevoel.’ Daar komt nog eens bij dat ze met die stap vaak beseffen dat ze niet de enigen zijn. ‘Dat is ook de grote reden voor velen om mee te doen aan het programma. Het is echt niet alsof ze een voor een staan te springen om hun verhaal te doen, maar ze vinden die zichtbaarheid allemaal heel belangrijk. Want je voelt je zo ontzettend alleen als je op straat loopt en niemand om je heen ziet die ook is zoals jij. Dat heb ik al, als homoseksuele man. Dat ik niet ben opgegroeid met rolmodellen. Daarom vind ik die zichtbaarheid ook zo belangrijk. En dat geldt zéker als je een beperking hebt.’ Het vergt vee l moed om die kwetsbaarheid te tonen, maar je plukt er vrijwel direct de vruchten van.

Lees verder in VARAgids 12 vanaf bladzijde 16.