Naar een show van dominatrix Kylie (23): ‘Vanaf nu doe jij wat ik zeg’

In de serie Bij ons op de Wallen krijgen we een inkijkje in het bijzondere leven van mensen die wonen en werken in de rosse buurt. Met een aantal van hen gaan we op pad. Deze keer met dominatrix Kylie (23), die ons meeneemt naar een van haar shows.

Het is iets voor half acht op zaterdagavond wanneer Kylie Cassar (23) – ook wel bekend als Mrs Queen of Hearts – het zebrapad bij Amsterdam Centraal oversteekt. Met haar rode jas en hoge laarzen trekt ze al van ver de aandacht. Aan haar schouder bungelt een tasje met handgrepen van handboeien. Over het asfalt rolt ze een zwarte rolkoffer.

De meeste mensen die haar zo zien lopen, hebben geen idee wat ze vanavond gaat doen. Behalve de mensen die haar vorig jaar zagen in de serie Bij ons op de Wallen. Daarin volgden we Kylie overdag tijdens haar werk in een seksshop en ’s avonds als erotisch entertainer. Vanavond is ze geboekt als dominatrix voor een vrijgezellenfeest.

‘Ze zijn hier een beetje aan het verbouwen’, zegt Kylie terwijl ze de trap afloopt naar een knus zaaltje in café Batavia aan de Prins Hendrikkade. Ze trekt haar jas uit en maakt een rondje door de ruimte. Hardop denkt ze na over de opstelling van haar show. Waar moet de bruidegom zitten? En waar kunnen zijn vrienden goed naar hem kijken? Voor een metalen constructie met uitstekende buizen, onderdeel van de verbouwing, blijft ze staan. ‘Misschien kan ik ’m daar wel aan vastbinden’, grinnikt ze.

‘Maar eerst een drankje’, zegt Kylie terwijl ze op een barkruk gaat zitten. Van de bar boven klinkt muziek en geroezemoes. Ze tikt haar glas tegen dat van de vrouw naast haar. Het is Jessica (48), haar vriendin. Jessica heeft wijnrood haar en een vriendelijke lach. Ze ontmoetten elkaar op een kinky vrouwenfeest en zijn nu ruim een jaar samen.

Kylie noemt Jessica haar ‘momager’; een mom-manager. In haar werk helpt Jessica haar met praktische zaken: het inpakken van spullen, haar financiën en het inplannen van repetities. ‘Zo heb ik minder stress en kan ik me focussen op het creatieve deel.’

Onlangs keken ze samen nog naar het vorige seizoen van Bij ons op de Wallen, vertelt Kylie. ‘Toen was ik nog echt zo’n guppie. Grappig om te zien hoe mijn bedrijf is gegroeid, hoe ik zelf ben gegroeid.’ Jessica knikt: ‘Je bent authentieker nu. Nog meer jezelf dan in seizoen één.’

Terwijl Kylie zich omtovert in haar outfit – een rood-zwart korset en een leren minirok – vertelt ze over hoe ze vanavond in de rol van een dominatrix stapt. Dat gaat inmiddels vanzelf, gewoon de knop omzetten. ‘Ik hou ervan om de villain te spelen’, zegt ze. ‘Dat was als kind al zo. Op de toneelschool speelde ik altijd de boze stiefmoeder of de heks.’

Domineren is voor haar een uitlaatklep. In de seksshop waar ze werkt heeft ze vaak te maken met mannen die haar grenzen niet respecteren. ‘Ze hebben een grote mond, flirten met me terwijl ik dat niet wil. En als ik nee zeg, gaan ze gewoon door.’ Ze rolt met haar ogen en zucht: ‘Zo irritant.’

Hier, vanavond, ligt dat anders. ‘Deze mannen zien het als een show. Ze hebben respect voor me. Dat vind ik fijn. En ik vind het heerlijk om ze een uur lang klein te houden en te laten luisteren naar wat ik zeg.’ Ze ritst haar hoge laarzen dicht en kijkt naar zichzelf in de spiegel. ‘Ik ben natuurlijk een uk’, zegt ze lachend, doelend op haar lengte. ‘Dus het is extra leuk dat ík de touwtjes in handen heb.’

We mogen een kijkje nemen in haar koffer, die open op tafel ligt. Daar zit alles in wat ze straks nodig heeft: tepelklemmen, een blinddoek, kaarsen, verschillende zwepen. Ze haalt een leren muilkorf tevoorschijn en laat hem bungelen aan één vinger. ‘Voor als het een hele stoute hond is en hij zijn muil niet kan houden.’ Ze werpt een blik op haar telefoon; de groep is onderweg. ‘Kunnen we het licht nog iets dimmen?’

Iets later dan de afgesproken tijd druppelt de vriendengroep joelend binnen. Al snel stroomt de ruimte vol. Eén van de laatsten is duidelijk de bachelor; hij draagt een bruidsjurk tot zijn knieën en een sluier. In zijn handen heeft hij een boeketje vast: ‘Deze heb ik voor jou meegenomen.' ‘Wat een schat!’, reageert Kylie. ‘Kan je ook een beetje lief zijn?’

De groep mannen wordt met de seconde luidruchtiger als ze zich verspreiden over de houten bankjes langs de muur. De glazen bier gaan rond en Kylie, die vanaf dat moment echt in Mrs Queen of Hearts lijkt te veranderen, plaatst de bachelor op een barkruk midden in het zaaltje. ‘Lieve Fluffy’, zegt ze luid, ‘vanaf nu doe jij wat ik zeg’. Al snel voegt ze de daad bij het woord: 'Fluffy' moet voor haar op zijn knieën. ‘Zeg maar woef!’, roept ze. En wanneer hij gehoorzaamt: ‘Bravo!’

De vrienden begonnen het feest vanmiddag met een potje paintball. ‘Maar 'Fluffy' mag wel wat meer blauwe plekken hebben’, schreeuwt één van hen. Dat hoeft Kylie geen twee keer te horen. ‘Buig maar voorover, met je billetjes naar je vriendjes toe.’ Ze haalt uit: drie snelle slagen over zijn rug, ‘een souvenir van de drie kruisen van Amsterdam’. De bachelor grimast even, maar geeft verder geen kick. Zijn vrienden daarentegen liggen dubbel van het lachen.

Het volgende dat 'Fluffy' te wachten staat, is een van Kylies favoriete attributen: tepelklemmen. Even later doet ze nog een ronde zweepslagen, dit keer met een dunnere zweep. ‘Oké jongens, deze doet best wel zeer’, zegt Kylie, ‘al lijkt het niet zo’. 'Fluffy' lijkt het namelijk allemaal met gemak te doorstaan: hij maakt geen geluid, houdt zijn gezicht in de plooi en maakt zelfs af en toe een grapje. Sommige vrienden worden er stil van en kijken met grote ogen toe. ‘Ik denk dat hij in het leger zit’, fluistert Jessica. Even later blijkt dat te kloppen: ‘Fluffy’ is marinier en dus wel wat gewend.

‘Fluffy mag even pauze, we gaan een spel spelen’, roept Kylie, waarmee ze een luid gejoel ontketent. Ze wijst een paar mannen aan. ‘Jullie, kom maar hier.’ De regels van haar spel zijn simpel: het bierviltje moet van mond tot mond worden doorgegeven, alleen door ertegen te blazen. ‘Wie het laat vallen, moet zijn billen laten zien’, zegt ze, terwijl ze een klein zwart apparaatje omhoog houdt. ‘En dan krijg je een shock van mijn shockapparaat.’ Uiteindelijk moet iedereen eraan geloven. 

Even later krijgt ‘Fluffy’ het weer flink te verduren. Kylie steekt een kaars aan en laat het hete kaarsvet over zijn tepels druppelen. Daarna pakt ze haar zweep en laat ze hem bij iedere slag hardop meetellen. Na dertig slagen geeft ze hem een aai over zijn bol. ‘Een groot applaus voor Fluffy! Want dit gebeurt echt nooit’, zegt ze, doelend op zijn uithoudingsvermogen.

De bachelor mag eindelijk een glas bier drinken. Zijn vrienden schuiven ondertussen een nieuw slachtoffer naar voren. Een van hen is jarig en moet, ondanks luid protest, ook even op de barkruk plaatsnemen. Zijn shirt gaat uit en Kylie pakt haar tepelklemmen.

Pas dan wordt duidelijk hoeveel pijn ‘Fluffy’ werkelijk heeft verdragen: de nieuwe kandidaat schreeuwt het direct uit. Maar ook hij krijgt applaus als hij het een seconde of tien heeft volgehouden.

We praten nog even met Kylie na. Je ziet aan alles dat ze hard heeft gewerkt. ‘Zo gaat het meestal’, zegt ze over haar tweede kandidaat. ‘Normaal houden ze het nooit zo lang vol.’ Een leuke uitdaging, zegt ze, maar ze houdt ook wel van ‘een beetje gepiep’.

Naast haar tillen een paar vrienden het bruidskostuum van de bachelor op. Zijn rug en billen staan vol blauwe plekken. Er wordt hard gelachen. Voordat de mannen hun avond voortzetten, geeft Kylie 'Fluffy' nog een knuffel. En hij bedankt haar beleefd voor een avond die hij niet snel zal vergeten.