Jurre Geluk over Niet Klein Te Krijgen: ‘Ik zal een hoop momenten koesteren’

Voor het tweede seizoen van Niet Klein Te Krijgen volgde Jurre Geluk een jaar lang vijf kinderen met een levensbedreigende ziekte: Francesca, Logan, Mila, Luca en Rosan. Hoe kijkt hij terug op deze bijzondere, aangrijpende periode? Hij schreef er een blog over.

Ja, ik kan nog steeds niet echt geloven dat ik dit programma mag presenteren. Het voelt als zoiets intens groots, bijzonders en intiems, maar nu is het toch echt gebeurd. Alles staat erop.

Het is echt veel minder verdrietig dan ik dacht. Of nou ja, dat zeg ik niet goed. Het is heel verdrietig, maar wat bij mij net iets meer overheerst, zijn de liefdevolle en gelukkige momenten. Ik had nooit gedacht dat die twee dingen zo enorm sterk naast elkaar konden bestaan. Logisch ook eigenlijk, want je wil als mens ook niet continu in totale misère zitten. Toch vind ik het moeilijk om de deur uit te lopen en mensen achter te laten in de nachtmerrie die voor hen blijft voortbestaan. Het is alles tegelijk. 

Een hele tijd geleden filmden we de eerste communie van Logan. Ik heb dit zelf als kind nooit meegemaakt, dus had niet echt een idee wat me te wachten stond. Ik wist dat het eerst in de kerk zou zijn, met erna nog een feestje, met nog veel belangrijker: cadeaus. In de kerk zag Logan er prachtig uit in zijn pak. Hij straalde en zijn ouders nog duizend maal meer. Woordje voor woordje konden zij zijn tekstjes meezeggen die zijn juf hem souffleerde, waarna hij het vervolgens door de microfoon zei. Met zoveel geluk en trots. Zo’n bijzonder moment. Twee vriendinnetjes liepen zij aan zij met Logan mee. Ze hielden hem stevig vast zodat hij beter kon lopen. Je zag duidelijk het verschil tussen Logan en de gezonde andere kinderen. Ook weer zo’n moment van enorm geluk met daaronder de allergrootste traan.

Voor zijn goede prestatie had ik hem een ruimtemannetje gegeven die een sterrenhemel projecteert op het plafond. Dit omdat hij astronaut wil worden. We gingen snel het cadeautje boven op zijn kamer uittesten. Het licht ging uit en we lagen op bed. We praatten met elkaar over de hemel. Hij vond het een fijne plek omdat zijn hondje daar was. En ook zijn over-over-overgrootopa. Het is fijn om te weten dat hij dat een fijne plek vindt, aangezien Logan door zijn ziekte niet oud zal worden. 

In dit seizoen is er, ondanks de levensbedreigende ziekten, gelukkig nog niemand overleden, maar ik heb wel gezien dat het soms ineens heel dichtbij kan komen. Dat geeft een enorm eng gevoel. Iedere keer als ik een berichtje krijg in de groepsapp van Niet Klein Te Krijgen, stokt mijn adem. Is het positief of negatief nieuws? Door iets heel kleins kan er iets fataals gebeuren en wellicht dat ik me daar ook nog een beetje schrap voor zet. Logan is terminaal en kanker komt nou eenmaal soms terug. Dat is vreselijk, maar de pijnlijke waarheid. Tegen die momenten kijk ik echt enorm op en ik kan me niet voorstellen hoe vreselijk dat gaat zijn.

Ik vind het echt heel bijzonder dat de gezinnen mij zo toelaten op al deze intieme momenten. Ze gaven mij vaak het gevoel onderdeel te zijn van hun gezin. Ik zal een hoop momenten koesteren; toen Francesca mij met haar negentien kilo in een wurggreep hield tijdens jiujitsu, toen ik met Luca en zijn beste vriend zat te snacken in de snackbar en ik de enorme liefde van hun vriendschap voelde tijdens een bijzonder gesprek over de angst om je beste vriend te verliezen. Toen ik met Mila dansend op haar ziekenhuisbed TikTok-filmpjes aan het opnemen was, Rosan een daverend applaus kreeg van haar klas na haar presentatie over haar leveraandoening, en alle momenten tussen de opnames door waarbij Logan mijn hand vastpakte. Ik hoop dat jullie het programma net zo waarderen als ik dat doe.

Liefs, Jurre.