Kwaliteit spoedzorg dierenartsen onder vuur

Zaterdag 20 december in Kassa (19:15, NPO 2): Sinds de komst van honderden dierenartspraktijken door commerciële partijen als AniCura en Evidensia, is de keuzemogelijkheid van aanbieders van huisdiereigenaren beperkter geworden. Vooral waar het om spoedzorg gaat. Tegelijkertijd staat door de commerciële strategie de dierenartszorg op meerdere punten onder druk.

Eerder deze week concludeerde De Autoriteit Consument en Markt dat behandelingen van huisdieren niet altijd in het belang zijn van datzelfde dier en diens eigenaar. De focus op winst zorgt ervoor dat er overbehandeling plaatsvindt, maar ook dat dieren opgenomen worden waarvoor de juiste zorg niet altijd geleverd lijkt te kunnen worden.

Dat ondervond Angelique met haar hond Chef. Ze ging naar een dierenkliniek van AniCura waar ze de hond het liefst niet achter wilde laten. Maar de dierenartsen ter plekke vonden dit absoluut noodzakelijk. De hond had een probleem met de lever.

Ze vraagt om op de hoogte te worden gehouden maar dat gebeurt summier. Sterker nog, er wordt gezegd dat Chef klinische verbetering laat zien maar in werkelijkheid gaat de gezondheid van haar hond achteruit.

Waar Chef kwispelend de kliniek binnenliep, komt hij een paar dagen later wankelend naar buiten als Angelique haar hond niet langer daar wil laten. Dezelfde dag overlijdt Chef.

Angelique beklaagt zich en krijgt een mail van een medewerker van AniCura die stelt dat er eigenlijk niet de juiste behandeling mogelijk was voor Chef dat weekend op die locatie en dat het eigenlijk ‘pappen en nathouden’ was. Dit is het laatste wat Angelique wilde voor haar hond Chef.

Ze besluit een klacht in te dienen bij het Veterinair Tuchtcollege tegen de twee dierenartsen die op het patiëntendossier van Chef staan. Zij zijn tenslotte eindverantwoordelijk, vindt Angelique.

Maar als ruim een jaar later de klachten worden behandeld, volgt een bittere teleurstelling. De belangrijkste klachten, het mailtje met daarin ‘pappen en nathouden’ en het opgestelde behandelplan, blijken niet door de twee voor het tuchtcollege staande dierenartsen te zijn geschreven. En daarmee zijn die klachten niet ontvankelijk en worden de overige klachten ongegrond verklaard.

Angelique is boos over de uitspraak. Zij vindt dat de kliniek in z’n geheel verantwoordelijk is voor de in haar ogen slechte zorg. “Ik weet niet wie precies wat en wanneer heeft gedaan of juist niet gedaan”, aldus Angelique.

De Dierenbescherming laat aan Kassa weten dat het absoluut tijd is het Veterinair Tuchtcollege tegen het licht te houden. “Het principe van tuchtrechtelijk aanpakken van een individuele dierenarts is op zich logisch, maar past niet binnen de huidige inrichting van het landschap waarin je vooral zakendoet met een kliniek”, aldus Niels Kalkman van de Dierenbescherming.

De ACM beaamt dit. ACM-voorzitter Martijn Snoep in Kassa: “Spelregels die gelden voor dierenartszorg komen uit een tijd die niet meer bestaat, de Dr Doolittle-tijd. Daarom is het een goed idee dat die spelregels worden veranderd zodat de organisaties die zorg verlenen een rol hebben. Dat is nu nog heel ondoorzichtig geregeld.”

Wie ook naar AniCura gaat is Maryjanda met haar hond Billie. Na een kleine ingreep waarbij een bultje bij het oog van de hond is weggehaald, begint haar hond ‘s avonds te braken. Ze gaat naar de AniCura kliniek waar de hond een antibraakmiddel krijgt.

Maar het gaat steeds slechter met Billie, hij spuugt bloed en ook bij de ontlasting komt meer en meer bloed vrij. Ze belt meerdere malen met de dierenarts maar die zegt dat ze zich geen zorgen moeten maken. “Dat bloed is alvast maar mooi kwijt”, zei de dierenarts, aldus Maryjanda.

De hond heeft ook een dikke, opgezwollen buik. Het gaat steeds slechter en als hond Billie niet meer aanspreekbaar is, belt ze opnieuw. Ze mag langskomen maar dan kan er al niet veel meer voor Billie gedaan worden. Ze neemt Billie mee naar nog een andere kliniek waar nog gepoogd wordt haar lieveling te redden maar Billie overlijdt.

Maryjanda krijgt het patiëntendossier van Billie onder ogen en ziet het volgende geschreven staan: “Eigenaren gaven niet door te willen vanwege werk de volgende dag en kosten.” Maryjanda ontploft van woede, hoe durft de dierenarts dit te schrijven. Ze heeft gezegd dat ze haar werk moest bellen, omdat ze er voorlopig niet zou zijn en ze moest geld van de spaarrekening halen. “Ik heb alles over voor mijn honden, dit is achteraf proberen de schuld bij ons te leggen”, aldus Maryjanda.

Ze besluit naar het Veterinair Tuchtcollege te stappen. De betrokken dierenarts reageert in eerste instantie niet binnen de zes weken-termijn en krijgt dan nogmaals extra tijd om te reageren. Ook op de zitting komt de dierenarts niet opdagen. Dat is weliswaar niet verplicht maar het raakt Maryjanda.

Uiteindelijk is de uitspraak van het tuchtcollege dat de dierenarts ‘verwijtbaar nalatig heeft gehandeld’. Dit levert een waarschuwing op voor de dierenarts. Het achteraf aanpassen van het dossier van Billie met volgens Maryjanda kwetsende onjuistheden levert geen gegrondverklaring op omdat volgens het tuchtcollege dit geen gevolgen heeft gehad voor de diergeneeskundige zorg voor Billie. Maryjanda heeft niets van AniCura gehoord na de gegronde uitspraak.

AniCura is op de hoogte van de cases van hond Billie en hond Chef. De dierenartsketen wil niet in de studio reageren en laat schriftelijk het volgende weten.