Zijn Toprekeninghouders door ING misleid of niet?

Stichting Misrekening heeft in naam van zo'n 5.000 Toprekeninghouders in mei 2010 een dagvaarding uitgebracht tegen de ING in verband met het niet uitkeren van het beloofde rentepercentage. In de Wet Oneerlijke Handelspraktijken staat dat iets niet misleidend mag zijn en er mag geen sprake zijn van feitelijk onjuiste informatie. Voor Stichting Misrekening staat in deze procedure de vraag centraal of ING haar klanten vooraf voldoende duidelijk geïnformeerd heeft of niet over de Toprekening-actie.

Dit is een van eerste collectieve rechtszaken die in ons land gevoerd wordt op grond van de Wet Oneerlijke Handelspraktijken. Die wet is pas sinds 2008 van kracht. Voor de rechtbank van Amsterdam is het dan ook zaak om hier uiterst zorgvuldig mee om te gaan en ze heeft daarom zelfs een `meervoudige kamer` ingesteld: maar liefst drie rechters buigen zich over deze procedure. Nadat ING herhaaldelijk om uitstel had gevraagd en die ook heeft gekregen, heeft op 5 april 2011 dan eindelijk een `comparitie van partijen` plaatsgevonden. Tijdens een zitting dienen de partijen hun standpunten mondeling toe te lichten en stellen de rechters de nodige vragen. Ook onderzoeken ze of partijen er onderling nog uit kunnen komen of niet. De rechters hebben zowel aan ING als aan Stichting Misrekening allerlei vragen voorgelegd. Daardoor leek het soms net even alsof ze op de hand van een partij zijn, maar even later gebeurde dan weer precies het omgekeerde. Eén van de drie rechters bleek echter een ING-houder te zijn en heeft ING er nog op aangesproken dat je als klant niet-actief geïnformeerd wordt over het rentepercentage op je ING-spaarrekening. Uiteindelijk valt het niet te zeggen hoe de rechters zullen oordelen in deze zaak. En zo hoort het natuurlijk ook. Stichting Misrekening versus ING
ING stelt dat het openen van een Toprekening niet gelijk staat aan het aangaan van een overeenkomst. Van dat laatste is volgens de bank pas sprake nadat de klant de bijbehorende informatie met de algemene voorwaarden heeft ontvangen. Één van de rechters merkte op dat als je direct geld stort na opening van de Toprekening, je al meteen rente ontvangt en niet pas nadat je het informatiepakket hebt ontvangen, dus hoezo is het opnemen van de rekening louter een administratieve handeling? Stichting Misrekening is echter van mening dat het er helemaal niet toe doet wanneer de overeenkomst tot stand komt bij de beoordeling of iets wel of geen oneerlijke handelspraktijk is. Een ander punt van verweer van ING betreft de term `tarief`. Met dat woord wordt natuurlijk ook `rente` aangeduid, aldus de bank. Stichting Misrekening vindt echter dat ING door het gebruik van louter het woord `tarief ` in de kleine lettertjes in de folder de consument niet duidelijk heeft gemaakt dat daar het `rentepercentage` of `rentetarief` mee werd bedoeld. Opvallend was verder dat ING van mening is dat de gemiddelde consument toch wel weet dat met de term `rente` altijd `variabele rente` wordt bedoeld, tenzij er uitdrukkelijk vermeld wordt dat het om een vast rentepercentage gaat. Toen één van de rechters aan de bank vroeg hoe het dan precies zat met die 4,75% over de eerste zes maanden, moest de bank wel schoorvoetend toegeven dat het een vast percentage was en niet variabel. Vonnis
Na een korte schorsing werd duidelijk dat de kans op een onderling schikking minimaal is. Een uitspraak van de rechtbank is dus gewenst. Op 18 mei wordt er vonnis gewezen.

Namens ING waren acht personen aanwezig: vier advocaten en vier medewerkers van de ING. Stichting Misrekening werd door twee advocaten en twee andere betrokkenen van de Stichting vertegenwoordigd. Er was ook iemand van de redactie van Kassa aanwezig en 25 studenten rechtsgeleerdheid van de Universiteit van Leiden.

Meer informatie over de collectieve actie kunt u hier vinden.